ulica Piotrkowska 48
ulica Piotrkowska 48 nr hip. 262
do 1850 r. nr 192
Pierwotna, szeroka działka o nr 192, obejmowała obecne numery Piotrkowskiej 46 i 48. W środkowej części obszaru frontowego stał parterowy dom drewniany.
Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, z lutego 1825 r., plac nr 192 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 46 i 48) objął kolonista z podłódzkiego Antoniewa, cieśla Krystian Linke.
Na froncie stanął dom drewniany 2-familijny.
Po śmierci Krystiana (zmarł w 1828 r.) nieruchomość przeszła w ręce wdowy, Anny Justyny Linke.
Zobacz przedstawicieli rodziny Linke na Piotrkowska Tree.
Kontraktem z grudnia 1828 r. Anna Justyna Linke sprzedała nieruchomość Janowi Gottliebowi Augst.
Córka Jana Gottlieba i jego żony, Zofii z d. Tiltz, Joanna Krystyna Augst, poślubiła w 1831 r. Jana Krystiana Wendlera.
Zobacz przedstawicieli rodziny Augst na Piotrkowska Tree.
W grudniu 1853 r. Augst sprzedał nieruchomość małżonkom Józefie i Dominikowi Geisler.
Zobacz przedstawicieli rodziny Dominika Geislera na Piotrkowska Tree.
W marcu 1862 r. małzonkowie Geisler sprzedali połowę nieruchomości, po prawej ręce od frontu uważając (dz. Piotrkowska 48), Wilhelmowi Landau, współwłaścicielowi fabryki tabacznej w mieście Łodzi egzystującej (MA).
W maju 1862 r. małżonkowie Geisler sprzedali drugą połowę nieruchomości (dz. Piotrkowska 46) małżeństwu Julianny i Jana Augusta Wilhelma Stentzel, za kwotę 3075 rubli srebrem.
Kontraktem z czerwca 1864 r. Wilhelm Landau sprzedał nieruchomość przy Piotrkowskiej 48 Krystianowi Kraus, który został określony w umowie jako obywatel i wieczysty posiadacz nieruchomości w Kolonii Wiączyń mieszkający.
W kwietniu 1866 r. Krauss sprzedał nieruchomość Szymonowi Heyman i Józefowi Landau.
W krótkim czasie nowi właściciele rozpoczęli działania zmierzające do budowy murowanego domu frontowego. Poniżej korespondencja z 1867 r., związana z budową nowego obiektu:
- Reskrypt Rządu Gubernialnego Piotrkowskiego zd. 6/18 marca r. b. [1867], wraz z 9 anneksami Magistrat przesyłając - wzywa P. Budowniczego, ażeby anszlag na budowę domu pod Nº 262 w m. Łodzi udokładnił stosownie do uwag poczynionych przez Budowniczego Gubernialnego, a następnie operat ten Magistratowi powrócił.
- Kosztorys na budowę domu w mieście tutejszem pod Nº 262 Magistrat przedatawiając, wraz z 7 dowodami, ma honor upraszać o przyznanie dla Hajmana i Landego pożyczki z funduszu remontów Kas Miejskich na budowę rzeczonego domu - wyrównującej 1/3 części summy anszlagowej.
W 1880 r. Heymann i Landau wykupili grunt działki.
1880 - "O wykupie czynszów przez Szymona Heimana i Józefa Landaua z gruntu nr 192/262 w mieście Łodzi". [zobacz]
Prawdopodobnie niedługo po wykupieniu gruntu, na początku lat 80-tych XIX w., posesja przeszła w ręce Rudolfa Kindlera (zobacz poniżej). Przedsiębiorstwo Kindlera, Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Półwełnianych Rudolfa Kindlera, było w posiadaniu nieruchomości jeszcze w latach 20-tych XX w.
W okresie 1896-1918 funkcjonowała pod tym adresem księgarnia rodziny Fischerów.
MA (materiały archiwalne) - zobacz
Rudolf Kindler
Zobacz przedstawicieli rodziny Kindler na Piotrkowska Tree.
Rudolf Kindler (1819-1893), syn majstra piekarskiego, urodził się w Stawiszynie k. Kalisza. Praca w zakładach włókienniczych Kalisza i Zgierza pozwoliła mu na zebranie doświadczenia zawodowego.
W 1848 r. przybył do Pabianic, gdzie objął stanowisko kierownika farbiarni z zakładach Beniamina Krusche.
W 1859 r. rozpoczął własną produkcję, opartą o kilkadziesiąt ręcznych krosien. Firma nad rzeką Dobrzynką dynamicznie się rozwijała i już w 1879 r. zatrudniała 650 robotników. W 1888 r. przedsiębiorstwo przekształcono w spółkę akcyjną o kapitale zakładowym 1 mln rubli. Po rozbudowie zakładów na przełomie XIX i XX w., firma dysponowała tkalnią, czesalnią, przędzalnią wełny i bawełny, farbiarnią, wykańczalnią i warsztatami reparacyjnymi. W 1913 r. Towarzystwo Akcyjne R. Kindlera zajmowało pierwsze miejsce w przemyśle wełnianym w Królestwie Polskim.
Ważną rolę w rozwoju wełnianego potentata z Pabianic odegrali synowie Rudolfa Kindlera – Juliusz (1843-1902), Ludwik (1846-1892) i Oskar (1856-1918). Córka Rudolfa, Maria Luiza, była żoną Teodora Ludwika Meyerhoffa.
Po ciężkich latach I wojny światowej, utracie rosyjskich rynków zbytu i zadłużeniu na rynku angielskim, przedsiębiorstwo Kindlerów nie odzyskał już wcześniejszej formy. Nie bez znaczenia była śmierć, w 1918 r., Oskara Kindlera, ważnej postaci w funkcjonowaniu rodzinnej spółki. Do upadku pabianickich zakładów przyłożył rękę również Naum Eitingon, którego firma „specjalizowała się” w przejmowaniu zadłużonych przedsiębiorstw. Ogłoszenie upadłości nastąpiło w 1925 r.
Archiwalne dokumenty budowlane:
1894 – „O budowie przez Rudolfa Kindlera murowanego, dwupiętrowego i podpiwniczonego budynku z poddaszem oraz takiej samej oficyny na magazyn i kantor pod numerem 48/262 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1903 – „O dobudowie przez firmę "R. Kindlera" do istniejącej oficyny nowej części tejże, pod numerem 48/262 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
- A. J. Tyber Główny skład papieru, materiałów piśmiennych i rysunkowych
- Ludwik Fischer Księgarnia
- S. Barciński i S-ka Skład fabryki wyrobów wełnianych i półwełnianych
- Tow. Akc. Wyrobów Półwełnianych „R. Kindler” w Pabianicach Skład fabryczny
- A. I. Reismann Fabryka wyrobów wełnianych
- D. Sumerei i S-ka Hurtowy skład rękawiczek, pończoch i krepy żałobnej
- Samuel Turner i S-ka Skład wyrobów bawełnianych
-
Samuel Spiro Fabryka towarów wełnianych i półwełnianych
Wigury
Piłsudskiego
Roosevelta
Nawrot
Tuwima
Moniuszki
Traugutta
Narutowicza
Jaracza
Rewolucji 1905
Brzeźna
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Żwirki
Mickiewicza
Zamenhofa
Andrzeja
6 Sierpnia
Zielona
Więckowskiego
Próchnika
piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone