ulica Piotrkowska 257

ulica Piotrkowska 257 nr hip. 682

do 1850 r. nr 226

Zgodnie z kontraktem sporządzonym w łódzkim Magistracie, w marcu 1839 r., niezabudowany na froncie plac nr 226 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 257) objął Józef Taufmann.

Stosownie do kontraktu spisanego w łódzkim Magisteracie, w czerwcu 1863 r., Taufmann sprzedał nieruchomość Maciejowi Taflik. Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie parterowy dom murowany mieszkalny pod dachówką.

W drugiej połowie lat 60-tych nieruchomość przeszła w ręce Ludwika Mantey.

Taryfa domów z 1888 r. wymienia nadal Ludwika Mantey jako właściciela.

Od początku lat 90-tych nieruchomość należała do Ferdynanda Ende, później jego sukcesorów.

Ok. 1914 r. spadkobiercy Ferdynanda Ende sprzedali nieruchomość Maurycemu Szmulewiczowi.

Taryfa domów z 1920 r. wymienia nadal Szmulewicza jako właściciela.

Archiwalne dokumenty budowlane:

1893 - "O zatwierdzeniu planu na budowę przez Ferdynanda Ende murowanego składu spirytusu pod numerem 682 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi". [zobacz]

1914 - "Projekt budowy przez Beniamina Lejba Sztarkmana mechanicznej pończoszarni w dzierżawionym od M. Szmulewicza budynku pod numerem 257 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi". [zobacz]

Wigury

Piłsudskiego

Roosevelta

Nawrot

Tuwima

Moniuszki

Traugutta

Narutowicza

Jaracza

Rewolucji 1905

Tymienieckiego

Brzeźna

pl. Wolności

Radwańska

pl. Wolności

Żwirki

Mickiewicza

Zamenhofa

Andrzeja

6 Sierpnia

Zielona

Więckowskiego

Próchnika

28 marca 2015

Piotrkowska_257

piotrkowska-nr.pl