Skorupki
Na mocu Protokołu Deklaracujnego, spisanego w sierpniu 1833 r., plac nr 179 (dz. Piotrkowska 171) objął tkacz przybyły z Czech, Fortunat Taube.
Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki tkanek bawełnianych, składającej się z 2 warsztatów, przy której 2 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego jednofamilijnego.
Adolf Taube, syn Fortunata i Reginy Schultz, ożenił się w 1857 r. z Józefą Luniak - zobacz rodzina Luniak.
Siostra Adolfa, Karolina Taube, poślubiła w 1850 r. Józefa Lawina - zobacz poniżej rodzina Lawin.
Zobacz przedstawicieli rodziny Taube na Piotrkowska Tree.
Stosownie do kontraktu spisanego w łódzkim Magistracie, w czerwcu 1862 r., syn zmarłego Fortunata, Adolf Taube, sprzedał nieruchomość Franciszkowi Fibiger.
Zgodnie z protokołem, z września 1864 r., Fibiger sprzedał nieruchomość Edwardowi Lawin, bratu Józefa - zobacz poniżej rodzina Lawin.
Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie dom drewniany mieszkalny pod dachówką mający długości łokci* 30, szerokości łokci 16, a wysokości łokci 5 nowej miary polskiej.
* - 1 łokieć = 0,576 m
Na początku drugiej połowy lat 70-tych Lawin wykupił grunt działki.
1876 - "O wykupie czynszów przez Edwarda Lawina z placu nr 179/724 w mieście Łodzi". [zobacz]
Przynajmniej od lat 80-tych nieruchomość była w rękach Adolfa Daube (zobacz poniżej rodzina Daube), który wcześniej kupił sąsiednią posesję, pod nr 173.
Frontowa rezydencja została wzniesiona według projektu z 1892 r., sygnowanego przez Hilarego Majewskiego.
Księga inwentarzowa i właściciele nieruchomości przy Piotrkowskiej 171-173 w latach 1930-36 (zbiory AP w Łodzi) - zobacz
Czy Fortunat Taube i Józef Daube byli spokrewnieni, a różnica nazwisk wynika tylko z niewłaściwej pisowni? Taką tezę wydaje się potwierdzać akt ślubu z Anną Ramisch, w którym pan młody jest wymieniony jako Józef Taube.
Do wyjaśnienia.
Archiwalne dokumenty budowlane:
1889 - "O budowie przez Adalfa Daube murowanej, dwupiętrowej tkalni ręcznej na nieruchomości pod numerem 724 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1892 - "O zatwierdzeniu planu na budowę przez Adolfa Daube murowanego, dwupiętrowego domu i dwóch murowanych, parterowych zabudowań gospodarczych pod numerem 724 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1898 - "Projekt budowy trzypiętrowej tkalni z maszynownią, kotłownią i kominem pod numerami 723 i 724 przy ulicy Wólczańskiej w mieście Łodzi, ze wskazaniem zmian dokonanych przez Adolfa Daube”. [zobacz]
1910 - "Projekt na dobudowę przez firmę "A. Daube" murowanego, dwupiętrowego składu wyrobów gotowych pod numerem 173/723 pomiędzy ulicami Piotrkowską i Wólczańską w mieście Łodzi". [zobacz]
1914 - "Projekt budowy przez Adolfa Daube murowanych: parterowej zmechanizowanej tkalni, parterowego budynku gospodarczego, stróżówki, jednopiętrowego domu mieszkalnego i takiejże oficyny na nieruchomości pod numerami 232-234/655 przy ulicy Wólczańskiej w mieście Łodzi". [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
rodzina Lawin
Zobacz przedstawicieli rodziny Lawin na Piotrkowska Tree.
Tkacz Jakub Lawin, z żoną Weroniką Klate i dziećmi, przybył na ziemie polskie z miasta Rumburk (niem. Rumburg) w Czechach. Przez kilkanaście lat, od początku lat 30-tych, rodzina Lawinów mieszkała w Pabianicach, później przeniosła się do Łodzi. Wybrane dzieci Jakuba i Weroniki:
rodzina Daube
Zobacz przedstawicieli rodziny Daube na Piotrkowska Tree.
Adolf Daube (ur. 1836 akt 198, zm. 1924 akt 10) był synem Józefa Daube, felczera (cyrulika) przybyłego z Królestwa Hanoweru i Anny z d. Ramisch, córki Franciszka Ramisch, stryja Pawła Ramisch seniora. Co ciekawe, ślub Józefa i Anny miał miejsce w 1838 r. (akt 5), czyli dwa lata po przyjściu na świat syna, Adolfa. W drugiej połowie lat 30-tych rodzina Józefa Daube mieszkała przy ówczesnej Piotrkowskiej 163 (dz. Piotrkowska 141).
Anna Rynkowska, w książce "Ulica Piotrkowska", tak pisze o postaci Józefa Daube:
W 1837 r. ktoś doniósł, że Józef Daube trudni się leczeniem i wyrobem lekarstw, nie posiadając dostatecznych kwalifikacji. Burmistrz przeprowadził rewizję w mieszkaniu Daubego i stwierdził, że nie znalazł nawet śladu lekarstw, "że Daube, jeżeli kiedy miał kogo w kuracji, czynił to wskutek zezwolenia i w obecności miejscowych lekarzy. Ci bowiem Daubego, jako dość zdatnego subiekta, do wszelkich sekcji i operacji używali, lecz od dawnego czasu zupełnie i tego zaniechał, któremu obecnie zwyczajna razura [zakład fryzjerski] stanowi sposób z familią utrzymania".
W drugiej połowie lat 60-tych XIX w. Adolf Daube prowadził niewielką, ręczną fabrykę tkanin i chustek wełnianych. W tym czasie był już żonaty z Bertą Kahlert (ślub w 1864 akt 116). Wybrane dzieci Adolfa i Berty:
Szwagier Adolfa, Gustaw Kahlert, ożenił się w 1870 r. z Bertą Lange, siostrą Fryderyka i Gustawa Wilhelma, właścicieli fabryki "Bracia Lange".
Zobacz przedstawicieli rodziny Kahlert na Piotrkowska Tree.
Rozwój przedsiębiorstwa rozpoczął się w latach 70-tych, kiedy Daube kupił nieruchomość przy Piotrkowskiej 173. Po dokupieniu posesji przy Piotrkowskiej 171, sukcesywnie rozbudowywał obiekty fabryczne.
W drugiej połowie lat 90-tych wzniesiono budynki przemysłowe w tylnej części połączonych posesji Piotrkowskiej 171-173, stojące obecnie przy Kościuszki 103/105.
W kolejnych latach stanął okazały obiekt fabryczny na froncie ulicy Wólczańskiej (dz. Wólczańska 128/130), później obiekt frontowy i parterowa tkalnia w podwórzu przy Wólczańską 132-134.
W 1921 r. powstała Spółka Akcyjna Wełnianej i Bawełnianej Manufaktury "Adolf Daube". W zarządzie zasiadali synowie Adolfa, Paweł Oskar (ur. 1874 akt 258) i Ryszard Gottfried (ur. 1880 akt 1339). Na początku lat 30-tych kapitał spółki wynosił 2.580.000 zł.
W okresie międzywojennym Adolf Daube jr. zasiadał w zarządach kilku łódzkich przedsiębiorstw, między innymi Tow. Akc. Manufaktury Bawełnianej "Gampe i Albrecht", "Spadkobiercy Juliusza Jarischa” S.A., "Emil Eisert i bracia Schweikert” S.A.
posesja przy Wólczańskiej 133 (do 1850 r. nr 9 ; nr hip. 836)
Zobacz przedstawicieli rodzin Schmidt, Gutte i Kadler na Piotrkowska Tree.
Przynajmniej od lat 30-tych XIX w. właścicielem nieruchomości w Osadzie Przadków, położonej przy ówczesnej ulicy Wólczańskiej 9, róg Głównej (później Anny/Bandurskiego 14), był Michał Schmidt. Syn Michała i jego żony, Anny Rozyny z d. Gatz, Michał junior (ur. ok. 1814), przejął nieruchomość po śmierci ojca (zmarł w 1842 r.). Nieruchomość pozostawała w rękach Michała jr. przynajmniej do jego śmierci (zmarł w 1874 r.). Michał jr. był z zawodu farbiarzem i na tej podstawie można przypuszczać, że pierwsze obiekty farbiarni i apretury funkcjonowały na tej posesji już za sprawą Michała jr.
W 1880 r., gdy nieruchomość, z mechaniczną apreturą, należała do Alberta Gutte, wystawiono jednopiętrowy dom mieszkalny, frontem do ulicy Anny.
Na początku lat 90-tych nieruchomość przeszła w ręce szwagra Alberta, Henryka Kadlera. Nowy właściciel rozbudował obiekty fabryczne.
1893 - "O zatwierdzeniu projektu budowy przez Henryka Kadlera w mieście Łodzi, na rogu ulic św. Anny i Wólczańskiej numer 836, murowanego budynku apretury, magazynu towarów i filtrów". [zobacz]
Henryk Kadler zmarł w 1918 r. Po jego śmierci apreturę prowadził syn, z zawodu farbiarz, Fryderyk Robert Kadler.
Przynajmniej od lat 30-tych okresu międzywojennego nieruchomość należała do małżeństwa Berka i Chai Bornsteinów.
Nieruchomość przy Wólczańskiej 133/Anny (Bandurskiego) 14 na archiwalnych fotografiach - zobacz
Wigury
Piłsudskiego
Roosevelta
Nawrot
Tuwima
Moniuszki
Traugutta
Narutowicza
Jaracza
Rewolucji 1905
Tymienieckiego
Brzeźna
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Żwirki
Mickiewicza
Zamenhofa
Andrzeja
6 Sierpnia
Zielona
Więckowskiego
Próchnika
piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone
Czerwona