ulica Piotrkowska 166

ulica Piotrkowska 166 nr hip. 561

do 1850 r. nr 54

W 1827 r. na działce nr 54 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 166), w nowo utworzonej osadzie rękodzielniczej Łódka, był zameldowany August Rundzieher - zobacz poniżej.

Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, spisanego w lipcu 1833 r., plac nr 54 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 166) objął tkacz przybyły z Saksonii, Jan Gottfryd Gärtner.

Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki płucienno bawełnianej, składającej się z 4 warsztatów, przy której 3 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego pod gontami.

Gärtner nie dotrzymał przyrzeczenia i nie zbudował domu frontowego.

Stosownie do kontraktu zawartego w łódzkim Magistracie, w grudniu 1838 r., Gärtner sprzedał nieruchomość Gotthelfowi Eisert. Dokument zawierał następujące zastrzeżenie:

Pan Gotthelf Eisert obowiązanym zostaje na nabytym jako wyżej placu, w ciągu najdalej roku jednego, licząc od daty dzisiejszej, wystawić dom murowany parterowy, dachówką kryty, z własnych materiałów, zgodnie do normalnego rysunku, takowy w Towarzystwie Ogniowem zabezpieczyć i w nim fabrykę tkanek bawełnianych w ciągłym utrzymywać ruchu.

Eisert dotrzymał słowa i wybudował frontowy dom murowany.

W latach 40-tych posesja przeszła w ręce Floriana Pfeiffera - zobacz rodzina Pfeiffer.

Po śmierci Floriana (zmarł w 1864 r.) nieruchomość należała do wdowy, Eleonory z d. Sanner.

Kolejny właściciel, Beniamin Lose, wykupił w latach 70-tych grunt działki.

1876 - "O wykupie czynszów przez Beniamina Lose z placu 54/561 w mieście Łodzi". [zobacz]

Taryfa domów z 1888 r. wymienia nadal Beniamina Lose jako właściciela.

Przynajmniej w pierwszej połowie lat 90-tych nieruchomość należała do Fryderyka Wilhelma Schneidera.

Pod koniec lat 90-tych posesja przeszła w ręce członków rodziny Białek, później Ernestyny Hermsdorf (1902-1905), następnie Samuela (Szmula) Hertza (1905-1920).

Archiwalne dokumenty budowlane:

1893 – „O zatwierdzeniu planu na budowę przez Wilhelma Schneidera pierwszego piętra nad istniejącym parterowym domem pod numerem 561 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]

1910 – „Projekt na przebudowę przez Szmula Hertza piętrowej, a w części parterowej oficyny pod numerem 166/561 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [na planie sytuacyjnym jest ulica Nawrot i Główna, powinna być Główna i Pusta] [zobacz]

Archiwalne dokumenty budowlane:

Erb i Braune Fabryka kapeluszy i czapek
D. S. Białek Skład żelaza, papy, smoły i cementu
A. Lubiński Fabryka i skład olei, smarów i tłuszczy technicznych
Feliks Grunwald Zakłady radiotechniczne „Audiofon”

August Rundzieher

August (Jan Krystian August) Rundzieher urodził się w Hanowerze, w 1787 r. W 1826 r. objął 11 placów przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 303-315). W końcu 1828 r. ukończył budowę dwupiętrowej przędzalni lnu przy obecnej Piotrkowskiej 303.

Szerzej o działalności Augusta Rundziehera można przeczytać w Roczniku Łódzkim z 1933 r. - zobacz.

Rundzieher zostawił żonę (i prawdopodobnie dzieci) w Saksonii, z zamiarem późniejszego sprowadzenia rodziny do nowego miejsca osiedlenia, jednak, jak w przypadku Daniela ILLa, wydarzenia potoczyły się inaczej. August związał się w Łodzi z Antoniną Porczyńską. Z nieformalnego związku przyszły na świat Augusta (ur. 1832) i Antonina (ur. 1834). W 1839 r., po uzyskaniu rozwodu, ożenił się z Antoniną (akt 11). Po ślubie urodziło się jeszcze pięcioro dzieci: Maria (ur. 1841), Apolonia (ur. 1842), Blandyna Amalia (ur. 1844), Jan Karol Teodor (ur. 1847) i Karol Gustaw Adolf (ur. 1849).

August Rundzieher zmarł w sędziwym wieku, w 1863 r. (akt 348).

Wigury

Piłsudskiego

Roosevelta

Nawrot

Tuwima

Moniuszki

Traugutta

Narutowicza

Jaracza

Rewolucji 1905

Brzeźna

pl. Wolności

Radwańska

pl. Wolności

Żwirki

Mickiewicza

Zamenhofa

Andrzeja

6 Sierpnia

Zielona

Więckowskiego

Próchnika

27 marca 2015

Piotrkowska_166

piotrkowska-nr.pl