ulica Piotrkowska 90
ulica Piotrkowska 90 nr hip. 521
do 1850 r. nr 95
Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, spisanego w listopadzie 1836 r., plac nr 95 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 90) objął tkacz przybyły z Czech, Jan Pilke.
Nowy właściciel zadeklarował się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki tkanin plucienniczo bawełnianych, składającej się z 5 warsztatów, przy której 4 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia drewnianego domu frontowego, krytego gontem.
Trudno powiedzieć, jak i gdzie działały warsztaty, ale dom frontowy nie został wykończony.
Zgodnie z kontraktem sporządzonym w marcu 1839 r. Pilke sprzedał nieruchomość Ignacemu Luniak.
Posiłkując się pożyczką rządową, Pan Ignacy dokończył budowę domu frontowego. Luniak nie spłacił nigdy zaciągniętej pożyczki, ale na froncie stanął dom drewniany mieszkalny pod gontami mający długości łokci* 26, szerokości łokci 14, a wysokości łokci 4 nowej miary polskiej.
* - 1 łokieć = 0,576 m
Kontraktem z marca 1842 r. Luniak sprzedał nieruchomość Fryderykowi Wilhelmowi Lessig.
Na początku lat 50-tych posesja należała do Samuela Herman.
W 1854 r. Herman wystosował do Magistratu podanie o nastepującej treści:
Mając zamieszkanie pod N 521 przy ulicy Piotrkowskiej zbyt szczupłe, a tem samem niewystarczające na pomieszczenie warsztatów tkackich, zamierzam przeto przybudować do tegoż domu od strony podwórza oficynę drewnianą długą łokci 24, szeroką łokci 13, wysoką łokci 4½.
Na mocy kontraktu zawartego w marcu 1859 r. nieruchomość kupili małżonkowie Karolina i Krystian Fryderyk Hänsch.
Po śmierci Krystyny i przeprowadzeniu procesu o podział majątku, nieruchomość wystawiono na sprzedaż w drodze publicznej licytacji. Najwyższe postąpienie złożył Krystian Fryderyk Hänsch i w czerwcu 1865 r. stał się jedynym właścicielem nieruchomości.
Kontraktem z marca 1867 r. Hänsch sprzedał nieruchomość Henrykowi Grau, za kwotę 4400 rubli.
W marcu 1868 r. Grau sprzedał nieruchomość Fryderykowi Kühnel, za kwotę 4900 rubli.
W maju 1873 r. Fryderyk Kühnel sprzedał nieruchomość swojemu synowi, Gustawowi Adolfowi Kühnel, za kwotę 8000 rubli.
Na mocy kontraktu z sierpnia 1874 r. Gustaw Adolf Kühnel sprzedał nieruchomość małżonkom Ernestynie (z domu Kühnel) i Teodorowi Steigert, za kwotę 8000 rubli - zobacz poniżej rodzina Steigert.
Wkrótce Steigert wykupił grunt działki.
1875-1876 - "O wykupie czynszów przez Teodora Steigerta z gruntów nr 95/521, 172/730 w mieście Łodzi". [zobacz]
Na froncie Piotrkowskiej 90, jeszcze przez kolejne 20 lat, stał parterowy drewniak, a w podwórzu właściciel rozwijał przedsiębiorstwo włókiennicze.
Okazała kamienica frontowa została wystawiona w 1894 r.
Po uruchomieniu nowej fabryki przy ulicy Przędzalnianej, na Piotrkowskiej 90 mieściła się siedziba zarządu przedsiębiorstwa i skład wyrobów fabrycznych. Z biegiem lat wszystkie oficyny przeznaczono na cele mieszkalne.
Posesja była w rękach rodziny Steigert do zakończenia II wojny światowej.
* * *
W okresie międzywojennym przy Piotrkowskiej 90 miał swoją siedzibę łódzki oddział żydowskiej loży masońskiej B'nai B'rith. W 1938 r., na mocy dekretu Prezydenta Mościckiego, wszystkie loże masońskie w Polsce zostały rozwiązane. Z krótkim opisem pomieszczeń opuszczonych przez B'nai B'rith na Piotrkowskiej 90, możemy zapoznać się w artykule opublikowanym na łamach "Ilustrowanej Republiki" (MA).
Przez długi czas funkcjonowała pod tym adresem fabryka H. P. Gordina (tkalnia pluszu, później jedwabiu). W latach 30-tych XX w. produkcja firmy "H. Gordin i S-ka" (H. Gordin i E. Halpern) funkcjonowała w obiektach Maksymiliana Schiffera (Szyffera), przy ulicy Wólczańskiej 127.
W sklepie firmowym przy Piotrkowskiej 90 prezentowała swoje wyroby firma meblarska Roberta Schultza - zobacz rodzina Schultz.
Na początku XX w. Robert Schultz przejął pod swoje nazwisko uznaną firmę meblarską teścia, Wilhelma Thiede - zobacz poniżej.
W okresie międzywojennym działała od frontu Piotrkowskiej 90 elegancka kawiarnia i restauracja „Tivoli”.
Restauracja o tej samej nazwie (również ogród letni) działała przy ulicy Przejazd.
Archiwalne dokumenty budowlane:
1888 – „O budowie przez Teodora Steigerta dwóch murowanych, piętrowych magazynów wełny pod numerem 521 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1894 – „Projekt nadbudowy trzeciego piętra nad istniejącą dwupiętrową oficyną fabryczną na nieruchomości Teodora Steigerta pod numerem 521 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1894 – „O budowie przez Teodora Steigerta murowanego, trzypiętrowego, podpiwniczonego domu i nadbudowie drugiego piętra na ścianach istniejącej piętrowej oficyny pod numerem 90/521 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1895 – „Projekt budowy murowanej, dwupiętrowej, podpiwniczonej oficyny mieszkalnej z poddaszem, parterowych, murowanych ustępów i nadbudowy drugiego piętra z poddaszem nad istniejącą piętrową oficyną, na nieruchomości Teodora Steigerta pod numerem 521 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
- Julius Wünsche Dom agenturowy
- Teodor Steigert Fabryka chustek, kortów i serwet
- Petersilge, Hessen i Manitius Drukarnia i litografia
- H. P. Gordin i H. Jukel Fabryka wyrobów pluszowych
- Józef A. Majer Dom agenturowy
- „TIVOLI” Restauracja, kawiarnia
- L. Drutowski i S-ka Dom handlowo-komisowy
- Bank dla Handlu i Przemysłu w Warszawie Oddział w Łodzi
- M. Zylberszac Wyrób i sprzedaż towarów bawełnianych i półwełnianych
- Gordin, Lipszyc i S-ka Fabryka wyrobów jedwabnych
- R. Schultz (daw. W. Thiede) Fabryka mebli artystycznych
rodzina Steigert
Zobacz przedstawicieli rodziny Steigert na Piotrkowska Tree.
Steigertowie, rolnicy z Wirtembergii, przybyli na ówczesne ziemie polskie zaboru pruskiego na początku XIX w. Osiedlili się, z innymi kolonistami niemieckimi, w założonej przez władze pruskie osadzie Nowosolna, położonej niedaleko malutkiego, rolniczego miasteczka, jakim była wtedy Łódź.
Jakub Steigert sr., urodzony w 1822 r., w Nowosolnej, jako pierwszy osiedlił się w Łodzi.
Dynamiczny rozwój przemysłowej potęgi rodziny Steigert zapoczątkowali synowie Jakuba sr. - Teodor, oraz dwaj jego młodsi bracia bliźniacy, Jakub jr. i Gottfryd.
Siostra Teodora, Alwina (ur. 1856 akt 55, zm. 1923 akt 327), poślubiła w 1978 r. Edwarda Ramisch.
Teodor Steigert (ur. 1849 akt 333 - zm. 1914 akt 600), 3 lata po ślubie z Ernestyną Kühnel (akt 130), kupił nieruchomość należącą do szwagra, przy Piotrkowskiej 90, gdzie uruchomił w podwórzu ręczną fabrykę wełnianą, produkującą kort, chustki, serwety i obrusy. W latach 90-tych fabrykę zmechanizowano, stawiając na Piotrkowskiej maszynę parową. Wąska działka w centrum Łodzi uniemożliwiała dalszą rozbudowę przedsiębiorstwa. Pod koniec lat 90-tych XIX w. Teodor Steigert wystawił trzypiętrową przędzalnię bawełny na terenach przy ulicy Przędzalnianej (dz. Milionowa 55).
1898 - "O budowie przez Teodora Steigerta w mieście Łodzi murowanej, trzypiętrowej przędzalni bawełny, maszynowni i kotłowni, piętrowej oficyny i parterowej stajni z wozownią". [zobacz]
Po śmierci założyciela udziałowcami firmy, przekształconej w 1914 r. w spółkę akcyjną, zostali: syn Teodora, Albert (ur. 1874 akt 531 - zm. 1939), syn brata Teodora, Jakóba Steigerta jr., Adolf (ur. 1875 akt 162 - zm. 1923), córka Melida i zięć Juliusz Robert Kindermann. W 1936 r. przedsiębiorstwo "Przędzalnia Bawełny Teodor Steigert Sp. Akc." zatrudniało ponad 500 pracowników i wykazało wartość sprzedaży w kwocie ponad 3,6 mln zł (MA).
Na terenie przemysłowym, pod obecnym adresem Milonowa 53, Adolf Steigert zbudował w 1911 r. willę. Obiekt istnieje do dzisiaj.
Ok. 1900 r., na ulicy Czarna Droga, w obszarze leżącym wtedy poza granicami Łodzi (dz. Popioły 49/51 w Rudzie Pabianickiej, w okresie międzywojennym ul. S. Żeromskiego), Teodor Steigert zbudował dom letniskowy. Obiekt istnieje do chwili obecnej.
MA (materiały archiwalne) - zobacz
Wilhelm Thiede
Zobacz przedstawicieli rodziny Thiede na Piotrkowska Tree.
Majster stolarski Wilhelm Thiede (1847-1927) przybył do Łodzi z rodzinnego Królewca (Königsberg) w 1882 r. Łódzka firma stolarska Wilhelma zdobyła pierwszy laur (list pochwalny) na wystawie warszawskiej w 1885 r. Tak pisał ówczesny "Kurier Warszawski":
Thiede z Łodzi dał kredens dębowy w stylu renaissance niemiecki, cena 600 rs. Robota stolarska przyzwoita, ornamentyka trochę zaobfita, urządzony zaś w górnej części wnęk (nisza) w formie cyboryum, nieodpowiedni dla kredensu; pomysł także zapoliturowania blatu na żółto-czerwono - niefortunny, jakkolwiek w Niemczech używany.
Córka Wilhelma i Teresy Wilhelminy Platz (1853-1891), Lina Marta Thiede, poślubiła w 1900 r. Roberta Schultza. Zięć przejął pod swój szyld firmę teścia, która od tej pory występowała jako "Robert Schultz daw. W. Thiede".
Wigury
Piłsudskiego
Roosevelta
Nawrot
Tuwima
Moniuszki
Traugutta
Narutowicza
Jaracza
Rewolucji 1905
Brzeźna
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Żwirki
Mickiewicza
Zamenhofa
Andrzeja
6 Sierpnia
Zielona
Więckowskiego
Próchnika
piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone