Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, spisanego w sierpniu 1833 r., plac nr 108 przy ulicy Piotrkowskiej objął tkacz przybyły z Czech, Florian Krebs.
Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki tkanek bawełnianych, składającej się z 3 warsztatów, przy której 2 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego jednofamilijnego.
Po śmierci Floriana (zmarł w 1850 r.) nieruchomość przeszła w ręce jego syna, Floriana juniora i córki Anny voto Grohman. Florian junior wykupił udziały siostry i stał się jedynym właścicielem nieruchomości.
Kontraktem z września 1864 r. Florian junior sprzedał nieruchomość Fryderykowi Eisenbraun (zobacz poniżej rodzina Eisenbraun).
Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie dom z drzewa mieszkalny pod dachówką mający długości łokci* 30, szerokości łokci 16, a wysokości łokci 5 nowej miary polskiej.
* - 1 łokieć = 0,576 m
Dwupiętrowa kamienica frontowa została wzniesiona w pierwszej połowie lat 90-tych, według projektu Ignacego Markiewicza z 1892 r.
Taryfa domów z 1920 r. wymienia braci Gustawa i Cezarego Eisenbraun jako właścicieli posesji.
Archiwalne dokumenty budowlane:
1889 – „O nadbudowie przez Fryderyka Eisenbrauna pierwszego piętra i strychu nad parterową oficyna fabryczną pod numerem 508 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1892 – „O zatwierdzeniu planu na budowę przez Fryderyka Eisenbrauna murowanego, dwupiętrowego domu z oficyną pod numerem 508 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1903 – „ O dobudowie przez Fryderyka Eisenbrauna do murowanych oficyn: piętrowej i parterowej nowych części tychże i ustępów do parterowego budynku gospodarczego pod numerem 68/508 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
rodzina Eisenbraun
Zobacz przedstawicieli rodziny Eisenbraun na Piotrkowska Tree.
Andrzej Eisenbraun (1797-1874), z zawodu bednarz, urodził się w Winterbach, w Wirtembergii. Fryderyk (1822-1902), syn Andrzeja i Anny Małgorzaty Degreif, przyszedł na świat w Darmstadt, w Hesji. Na ziemiach polskich rodzina Eisenbraunów osiedliła się w Bechcicach k. Konstantynowa.
Fryderyk Eisenbraun zamieszkał w Łodzi na początku lat 50-tych. W 1852 r., już w Łodzi, przyszedł na świat Edward, syn Fryderyka i Emilii Ehrlich, który zmarł po kilku tygodniach.
Eisenbraun rozpoczynał karierę przemysłowca od ręcznych warsztatów. Był jednym z prowodyrów „buntu tkaczy” w 1861 r. Na początku lat 70-tych należał do grona znaczniejszych nakładców, zlecających pracę tkaczom z podłódzkich Pabianic.
W latach 80-tych i na początku 90-tych XIX w. produkcja Eisenbrauna była zlokalizowana, oprócz Piotrkowskiej 68, pod ówczesnym adresem Zachodniej 269, w obiektach należących do Icka Joskowicza, stojących pomiędzy ulicą Piotrkowską, a Zachodnia 66-68 (dz. Zachodnia 78-80, obiekty nie istnieją). Funkcjonująca tam mechaniczna przędzalnia odpadków bawełnianych, tkalnia pruneli i wyrobów bawełnianych, zatrudniała 185 robotników, pracujących przy 62 warsztatach.
Nowy rozdział w karierze przemysłowej rodziny Eisenbraun rozpoczął się w połowie lat 90-tych, kiedy ruszyła fabryka przy ulicy Widzewskiej 212-214 (dz. Kilińskiego 226-228). Wystawiono tam przędzalnię (23 tys. wrzecion), tkalnię (506 krosien), draparnię, farbiarnię i bielnik. W najlepszym okresie firma zatrudniała ok. 1000 osób.
Na terenie kompleksu fabrycznego przy ulicy Widzewskiej, przy obecnej Kilińskiego 228, w 1895 r. Fryderyk Eisenbraun zbudował willę. Obiekt był rozbudowywany przez następne pokolenia - syna, Cezarego (rozbudowa w 1910 r.), później przez wnuka, Artura (rozbudowy w 1926 i 1927 r.). Willa istnieje do dzisiaj.
Wigury
Piłsudskiego
Roosevelta
Nawrot
Tuwima
Moniuszki
Traugutta
Narutowicza
Jaracza
Rewolucji 1905
Brzeźna
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Żwirki
Mickiewicza
Zamenhofa
Andrzeja
6 Sierpnia
Zielona
Więckowskiego
Próchnika
piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone