piotrkowska-nr.pl

© Wszystkie prawa zastrzeżone

Próchnika

Więckowskiego

Zielona

6 Sierpnia

Andrzeja

Zamenhofa

Mickiewicza

Żwirki

pl. Wolności

Radwańska

pl. Wolności

Brzeźna

Rewolucji 1905

Jaracza

Narutowicza

Traugutta

Moniuszki

Tuwima

Nawrot

Roosevelta

Piłsudskiego

Wigury

ulica Piotrkowska 51

ulica Piotrkowska 51 nr hip. 784

do 1850 r. nr 118

W drugiej połowie lat 30-tych XIX w. posesję nr 118 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 51), ze stojącym na froncie parterowym drewniakiem, zamieszkiwał aptekarz z Prus, Jan Strauch. Panu Janowi towarzyszyła żona Anna Elżbieta, córki Anna Marianna, Henrietta, Amalia, Wilhelmina i Augusta, oraz syn Ferdynand. Przed przybyciem do Łodzi aptekarz przebywał w Uniejowie, Kole i Dąbiu.

Czy historia łódzkiego aptekarstwa odnotowuje osobę Jana Straucha? Zobacz poniżej początki łódzkiego aptekarstwa.

W połowie lat 40-tych XIX w. nieruchomość przy Piotrkowskiej 51 należała do Marianny Rezich.

Na mocy kontraktu z sierpnia 1846 r. Rezich sprzedała nieruchomość majstrowi piekarskiemu, Marcinowi Karres.

W 1859 r., po śmierci Marcina Karres (zm. 1857 akt 235), nieruchomość kupili, w drodze publicznej licytacji, małżonkowie Anna Maria (z d. Karres) i Robert Müller (ślub 1851 akt 87).

W krótkim czasie małżonkowie Müller sprzedali nieruchomość Traugottowi Ernestowi Halang (zobacz rodzina Halang), który w tym czasie był już właścicielem sąsiedniej posesji przy Piotrkowskiej 49.

W 1864 r. Halang sprzedał nieruchomość Franciszkowi Hiller. W 1873 r., w miejscu frontowego drewniaka, Hiller wzniósł dwupiętrową kamienicę.

Od 1867 r. do Hillera należała również sąsiednia posesja, przy Piotrkowskiej 53. W połowie lat 70-tych Hiller wykupił grunt obu działek.

1875-1876 - "O wykupie czynszów przez Franciszka Hillera z placu nr 119/783, 118/784 w mieście Łodzi". [zobacz]

Z małżeństwa Franciszka Hillera i Amalii Golitz przyszła na świat córka Amalia (ur. 1860 akt 671), która w 1878 r. (akt 269) poślubiła Fryderyka Emde.

Na przełomie lat 80-tych i 90-tych XIX w. nieruchomość kupił Izrael Kalmanowicz Poznański, który w krótkim czasie przebudował gruntownie budynek frontowy. Mieścił się tutaj skład fabryczny przedsiębiorstwa na Ogrodowej.

* * *

Na początku XX w. przeniósł się pod ten adres znany łódzki skład fortepianów, melodyków i nut „Gebethner i Wolff”. W tym czasie firma zrezygnowała z przedstawicielstwa fabryki pianin Blüthnera z Lipska i funkcjonowała jako księgarnia i skład nut.

W okresie międzywojennym działało tutaj biuro i skład fabryki firanek, obrusów i brokatów Izydora Pantyla i Symsi Pytowskiego. Zakłady założone w 1923 r. na ulicy Łomżyńskiej 8/10 zatrudniały 100 robotników. W 1926 r. firmę Pantyla i Pytowskiego nagrodzono medalem na wystawie przemysłowej w Rzymie.

Pod tym adresem mieścił się skład firmy „Emde i S-ka” - zobacz rodzina Emde.

Na Piotrkowskiej 51 funkcjonowało biuro i skład fabryczny przedsiębiorstwa Salomona Gajzenberga.

W 1925 r. Salomon Gajzenberg przejął obiekty fabryczne na ulicy Zagajnikowej 29 (dz. Kopcińskiego 29). Uruchomił tam produkcję materiałów bawełnianych i wigoniowych. W latach 30-tych XX w. Gajzenberg zatrudniał 120 robotników na 58 warsztatach.

Fabryka na Zagajnikowej 29 została zbudowana w 1913 r. przez W. Bierzyńskiego, który wystawił tkalnię, przędzalnię i szarparnię.

Dokumenty archiwalne:

1888 – „O budowie przez Amelię Hiller murowanej, dwupiętrowej oficyny na nieruchomości pod numerem 784 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]

1891 – „Projekt nadbudowy przez Izraela Kalmana Poznańskiego trzeciego nad istniejącym dwupiętrowym, podpiwniczonym domem mieszkalnym, a także budowy oficyn mieszkalnych: trzypiętrowej, podpiwniczonej i dwupiętrowej, podpiwniczonej z poddaszem oraz murowanych, piętrowych budynków gospodarczych na nieruchomości pod numerem 784 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]

Ogłoszenia prasowe:

• „Gracioza” Magazyn mód
• M. A. Szpiro i S-ka Fabryka kortu i wyrobów kamgarnowych
• Jakób Nelken i S-ka Fabryka wyrobów wełnianych i kamgarnowych
• Tow. Akc. Wyrobów Bawełnianych I. K. Poznański Skład fabryczny
• Emde i S-ka Skład fabryczny
• Geisler i Głogowski Fabryka wyrobów podszewkowych
• Adolf Schmidt (daw. Emde i S-ka) Skład fabryczny
• S. O. Jabłoński i S-ka Skład fabryczny
• H. Faust Skład fabryki wyrobów wełnianych w Pabianicach
• A. Bromberg Skład futer
• B-cia Kleccy Fabryka wyrobów wełnianych
• Pantyl i Pytowski Skład fabryki firanek, obrusów i brokatów
• Willinger i Lipszyc Dom Ekspedycyjny „Ekspres”
• Jakób Paperno Sprzedaż towarów jedwabnych, manufaktury
• „Merino” Tow. Udziałowe Przemysłu Wełnianego Skład i kantor fabryczny
• Berenstein, Zonis i S-ka Hurtowa sprzedaż towarów bawełnianych
• Irena Maison Pracownia sukien
• S. Gajzenberg Biuro i skład fabryczny
• B-cia Lewkowicz Wyroby włókiennicze
• D. Lipszyc Biuro transportowe „Ruch”

początki łódzkiego aptekarstwa

W latach 30-tych funkcjonowała w Łodzi tylko jedna apteka, mieszcząca się w murowanym domu Antoniego Bittdorfa przy Nowym Rynku 2 (dz. pl. Wolności 7). Najstarsza apteka miała wielu właścicieli:

• uruchomiona w 1829 r. przez Karola Ketschona,
• od 1834 r. własność Stanisława Kamińskiego,
• od 1840 r. własność Gottlieba Zimmermanna - przeniósł aptekę do własnego budynku przy Nowym Rynku 7 obecnie pl. Wolności 2,
• od 1843 własność Antoniego Filatyna,
• od 1845 własność Emila Trotza,
• od 1850 własność Maksymiliana Leinwebera,

Postać Leinwebera przybliża Anna Rynkowska:

W 1850 r. przeszła w ręce [apteka przy Nowym Rynku 2] Maksymiliana Leinwebera, absolwenta Uniwersytetu Berlińskiego i Akademii Medyko-Chirurgicznej w Petersburgu. Leinweber był osobą zasłużoną i popularną w Łodzi. Pracował w administracji szpitala św. Aleksandra jako członek Rady Szczegółowej Opiekuńczej, wykładał nauki przyrodnicze w powiatowej szkole realnej i w 1861 r. został wybrany do Rady Miejskiej. Po jego śmierci (1885) aptekę prowadził syn - Kazimierz.

Zobacz przedstawicieli rodziny Leinweber na Piotrkowska Tree.

Druga apteka, otworzona w 1841 r. przy Piotrkowskiej 168, należała do Wincentego Orłowskiego.

Kilka słów o otwarciu drugiej apteki od Anny Rynkowskiej:

Druga apteka została założona w 1841 r. w osadzie tkaczy, przez Wincentego Orłowskiego, aptekarza z Kłodawy. Przeciwko jego inicjatywie wystąpił Zimmerman, który obawiał się utraty klienteli z przemysłowych kolonii Łodzi i z podłódzkiej okolicy, obfitującej w dwory szlacheckie. W podaniu do burmistrza Traegera pisał, że gdyby Orłowski "pozostał w domu Kobera [Piotrkowska 168], wówczas całą miejską praktykę mi zabierze. Cóż wówczas ze mną nastąpi i z całą mą liczną familią? Oto co [...] tłumoczek pod pachę i kij w rękę". Protesty Zimmermana nie znalazły uznania władz miejskich.

Aptekę Orłowskiego przejął Ignacy Kieszczyński, który ok. 1849 r. przeniósł ją na Piotrkowską 98.