piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone
Próchnika
Więckowskiego
Zielona
6 Sierpnia
Andrzeja
Zamenhofa
Mickiewicza
Żwirki
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Brzeźna
Rewolucji 1905
Jaracza
Narutowicza
Traugutta
Moniuszki
Tuwima
Nawrot
Roosevelta
Piłsudskiego
Wigury
ulica Piotrkowska 138-140
ulica Piotrkowska 138 nr hip. 547
do 1850 r. nr 68
ulica Piotrkowska 140 nr hip. 548
do 1850 r. nr 67
Piotrkowska 138
Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, zatwierdzonego w maju 1835 r., plac nr 68 (dz. Piotrkowska 138) objął Traugott Witzbach.
Kontraktem sporządzonym w październiku 1841 r. Witzbach sprzedał nieruchomość Wolfgangowi Herbich.
Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie parterowy dom drewniany kryty gontami, długości 27 łokci*, szerokości 15 łokci i wysokości 4 łokci.
* - 1 łokieć = 0,576 m
Wolfgang Herbich zmarł w listopadzie 1863 r., a spadkobiercami zostały 3 jego córki, Maria, Joanna i Helena.
W maju 1864 r. sporządzona została umowa, zgodnie z którą małżonkowie Helena (z domu Herbich) i Wilhelm Bocksleitner spłacili, po 333 ruble i 33⅓ kopiejki, Marię i Joannę i tym samym zostali jedynymi właścicielami nieruchomości. W 1880 r. Bocksleitner wykupił grunt działki.
1880 - "O wykupie czynszów przez Wilhelma Bocksleitnera z gruntu nr 547 w mieście Łodzi". [zobacz]
Podział nieruchomości
- zachodnia połowa nieruchomości, od strony ulicy Piotrkowskiej
Kontraktem z kwietnia 1880 r. małżonkowie Bocksleitner sprzedali zachodnią połowę nieruchomości małżeństwu Zisły i Salomona Birnbaum, za kwotę 12.000 rubli.
W maju 1884 r. małżonkowie Birnbaum sprzedali nieruchomość Szymonowi Silberstein, za kwotę 10.250 rubli.
Kontraktem z sierpnia 1885 r. Silberstein sprzedał nieruchomość Wilhelmowi Ferdynandowi Hanneman, za kwotę 8.100 rubli.
W 1890 r. Hanneman wystawił dwupiętrową oficynę mieszkalną.
1890 – „O budowie przez Wilhelma Hannemana dwupiętrowej, murowanej oficyny pod numerem 547 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
We wrześniu 1890 r. Hanneman sprzedał nieruchomość dwóm małżeństwom, Rywce i Mendlowi Leman, oraz Fajdze i Henochowi Aronowi Herman, za kwotę 18.000 rubli.
W maju 1892 r. małżeństwa Leman i Herman sprzedały nieruchomość małżonkom Wandzie i Franciszkowi Ramisch, za kwotę 19.000 rubli.
- wschodnia połowa nieruchomości, od strony ulicy Dzikiej/Mikołajewskiej (dz. Sienkiewicza 79)
Po śmierci Wilhelma Bocksleitner, w 1882 r., wschodnia połowa nieruchomość została podzielona pomiędzy jego sukcesorów.
W 1893 r. tylną część nieruchomości kupili małżonkowie Wanda i Franciszek Ramisch, za kwotę 1.100 rubli.
Piotrkowska 140
Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, z października 1836 r., plac nr 67 (dz. Piotrkowska 140) objął tkacz przybyły z Saksonii, z miasta Bautzen [Budziszyn], Gottlieb Kuntze.
Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki bawełniano płucienniczej składającej się z 3 warsztatów tkackich przy których 2 czeladników użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego gontami krytego 26 łokci* długości, 16 łokci szerokości, a 5 wysokości.
Pan Kuntze wywiązał się z danego przyrzeczenia i wystawił nawet nieco większy dom, o długości 30 łokci.
Po 28 latach, w kwietniu 1864 r., małżonkowie Joanna i Gottlieb Kuntze sprzedali nieruchomość małżonkom Alwinie i Traugottowi Pfeiffer.
We wrześniu 1867 r. małżonkowie Pfeiffer sprzedali nieruchomość Karolowi Reinholdowi Fröhnel, za kwotę 2.500 rubli.
K. R. Fröhnel zmarł w 1871 r., w wieku 34 lat. Wdowa po Karolu Reinholdzie, Anna, wyszła powtórnie za mąż, za Wilhelma Optitz. W 1882 r., wyniku przeprowadzonego procesu spadkowego i orzeczenia sądu, nieruchomość została wystawiona na publiczną licytację. Najwyższe postąpienie, 16.190 rubli, złożyli małżonkowie Anna i Wilhelm Opitz.
Po śmierci Anny w kwietniu 1885 r., w wyniku przeprowadzonego procesu spadkowego i orzeczenia sądu, w 1887 r. nieruchomość została wystawiona na publiczną licytację. Najwyższe postąpienie złożył Juliusz Fröhnel, syn Karola Reinholda, w kwocie 8.502 rubli.
Zobacz przedstawicieli rodziny Karola Reinholda Fröhnel na Piotrkowska Tree.
W maju 1888 r. Juliusz Fröhnel sprzedał nieruchomości Franciszkowi Ramisch, za kwotę 8.550 rubli.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przed 1888 r. posesje przy Piotrkowskiej 138 i 140 wyglądały mizernie. Front Piotrkowskiej "zdobiły" wysłużone drewniaki, a w podwórzach stały nieliczne, również drewniane, obiekty. Większą część obu posesji porastał ogród, kończący się na obecnej ulicy Sienkiewicza.
Na początku lat 90-tych XIX w.. cała nieruchomość przy Piotrkowskiej 140 (od 1888 r.), oraz większa część nieruchomości przy Piotrkowskiej 138 (od 1892 i 1893 r.), były w rękach Franciszka Ramisch.
Po dokupieniu 4 parceli przy ulicy Ewangelickiej (550b, 550c, 550d i 550e), w drugiej połowie lat 90-tych, teren fabryczny Franciszka Ramisch obejmował 36.854 łokcie kwadratowe (12.227 m²).
Franciszek Ramisch
Franciszek Ramisch (ur. 1856 akt 374, zm. 1932 akt 90) był synem Jana Ramischa i bratem przyrodnim Edwarda Ramischa. W 1881 r. poślubił Wandę Schadke (akt 58), córkę Ignacego i Krystyny Lawin, urodzoną w 1857 r. (akt 627).
Franciszek rozpoczął karierę przemysłową w 1888 r. przy Piotrkowskiej 140. Pierwszy budynek tkalni mechanicznej stanął już w 1889 r. Na 64 krosnach mechanicznych pracowało 70 robotników.
W 1897 r. Ramisch zatrudniał 227, a w 1905 r. 452 robotników.
Rekwizycje Niemieckie w czasie I wojny światowej przyniosły spustoszenie w parku maszyn, ale firma przetrwała. W 1924 r. utworzono spółkę akcyjną, która prowadziła działalność do wybuchu II wojny światowej. Z okresu międzywojennego pochodzą zdjęcia fabryki, będące w zbiorach Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.
Na terenie przedsiębiorstwa funkcjonowało, utworzone w 1929 r., Zrzeszenia Producentów Przędzy Bawełnianej w Polsce.
W 1910 r. Franciszek Ramisch kupił część majątku Zabrzeźnia pod Głownem. Rok później rozpoczęto budowę domu, wokół którego powstał rozległy park ze stawem kąpielowym - zobacz zdjęcia.
Archiwalne dokumenty budowlane:
1889 – „ Projekt budowy dwupiętrowej tkalni, kotłowni, komina i parterowej szopy na nieruchomości Ramischa pod numerem 548 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1891 - "Projekt na dobudowę przez Franciszka Ramischa dwupiętrowej tkalni i piętrowego budynku gospodarczego na nieruchomości pod numerem 548 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi". [zobacz]
1893 - „Oświetlenie elektryczne w fabryce Franciszka Ramischa w Łodzi". [zobacz]
1894 - "O instalacji przez Pawła Ramischa kotła parowego w istniejącej przędzalni wełny pod numerami 547 i 548 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi". [zobacz]
1898 – „Projekt dobudowy murowanego, trzypiętrowego budynku fabrycznego, dobudowy murowanej, parterowej kotłowni, budowy murowanej, parterowej ślusarni, murowanej parterowej oranżerii, murowanych parterowych magazynów i murowanej parterowej stróżówki, ambulatorium i stołówki na nieruchomości Franciszka Ramischa pod numerami 547, 548 przy ulicy Piotrkowskiej i pod numerem 550cde przy ulicy Ewangelickiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1911 – „Projekt na budowę przez firmę "Franciszek Ramisch" murowanej, dwupiętrowej oficyny, nadbudowę pierwszych pięter nad parterowymi magazynami z ich przebudową pod numerem 548-550 przy ulicach Piotrkowskiej i Ewangelickiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
- Rajmund Jakubek Fabryka wag