Skorupki
ulica Piotrkowska 162
ulica Piotrkowska 162 nr hip. 559
do 1850 r. nr 56
Do lat 50-tych XIX w. nieruchomość przy Piotrkowskiej 162 kończyła się na ulicy Dzikiej (dz. Sienkiewicza). Tyły posesji zajmował ogród.
W 1851 r., na terenie ogrodów przynależnych posesjom przy Piotrkowskiej 162 i 164, wydzielono 6 nowych placów budowlanych przy ulicy Głównej, o nr hip. 1254-1255-1256-1257-1258-1259, później Główna 11-13-15-17-19-21 (obecnie zabudowania nie istnieją).
W 1827 r. na działce nr 56 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 162), w nowo utworzonej osadzie rękodzielniczej Łódka, był zameldowany formierz z Saksonii Daniel ILL (zobacz poniżej). Razem z Danielem zameldowano jego córkę Augustę i brata George.
W niedługim czasie George powrócił do Saksonii i prawdopodobnie zabrał ze sobą córkę Daniela.
Zgodnie z protokołem deklaracyjnym, spisanym w czerwcu 1832 r., nieruchomość objął tkacz przybyły z Czech, Jan Gottlieb Kristof.
Synem Jana Gottlieba był Jan Jakub Kristof, właściciel sąsiedniej nieruchomości przy Piotrkowskiej 164.
Zobacz przedstawicieli rodziny Kristof na Piotrkowska Tree.
Przynajmniej od końca lat 40-tych posesja była w rękach Fryderyka Kweitscha.
W 1839 r. Fryderyk poślubił Krystynę Karolinę Heinrich (akt 61) - zobacz rodzina Heinrich.
Syn Fryderyka i Krystyny Karoliny, Teodor Ludwik Kweitsch, ożenił się w 1876 r. z Emilią Wandą Lissner, córką Józefa Lissnera.
Po śmierci Fryderyka (zm. 1853 akt 160) posesja należała przez kilkanaście lat do wdowy, Krystyny Karoliny.
Zobacz przedstawicieli rodziny Kweitsch na Piotrkowska Tree.
Dokumenty związane z wykupem czynszów wymieniają w następnych latach dwóch kolejnych właścicieli:
1873-1874 - "O wykupie czynszów przez Roberta Demsa z gruntu nr 559 w mieście Łodzi". [zobacz]
► Georga Meesa
1880-1880 - "O wykupie czynszów przez Jerzego Mesa z gruntu nr 559 w mieście Łodzi". [zobacz]
Synem Georga i jego żony, Karoliny Luizy z d. Ziepert, był Henryk Mees.
Stryjem Georga był Jan Mees.
Zobacz przedstawicieli rodziny Mees na Piotrkowska Tree.
Taryfa domów z 1888 r. podaje, jako właścicieli posesji, nazwiska Biedermann i Sieber. Należy przypuszczać, że chodziło o Franciszka Siebera, ówczesnego właściciela sąsiedniej posesji przy Piotrkowskiej 164, oraz jego zięcia, Pawła Biedermanna, brata przemysłowca Roberta Biedermanna.
W latach 90-tych XIX w. nieruchomość należała do Dawida Leibowicza.
Taryfy domów z lat 1900-1920 wymieniają jako właściciela Szlamę Frankenberga.
Na początku XX w. wystawiono pierwsze piętrowe obiekty murowane od strony ulicy Głównej.
W 1937 r. ukończono budowę kamienicy narożnej.
Księga inwentarzowa i właściciele nieruchomości w latach 1930-1936 (zbiory Archiwum Państwowego w Łodzi) - zobacz
Archiwalne dokumenty budowlane:
1903 – „O budowie przez Szlamę Frankenberga murowanego, piętrowego domu frontowego i podobnej oficyny pod numerem 162/559 na rogu ulic Piotrkowskiej i Głównej w mieście Łodzi”.[zobacz]
1903 - "O dobudowie przez Szlamę Frankenberga murowanych, parterowych sklepów, budowie murowanego, parterowego budynku gospodarczego, a także dobudowie do drewnianego, parterowego domu murowanego, parterowego sklepu pod numerem 162/559 na rogu ulic Piotrkowskiej i Głównej w mieście Łodzi". [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
- Eduard Schindlauer Zakład jubilerski
- Wilhelm Wacker Krawiec męzki
- D. Feldbrill Skład żelaza, stali, śrub i gwoździ
- Stanisław Nowak Magazyn ubiorów męzkich
- "Fiedler i Kubiczek" Pralnia
- Teodor Kurzweg Loteria
Daniel ILL
W grudniu 1825 r., w warszawskiej komisji wojewódzkiej, Daniel ILL, formierz przybyły z Groschönau w Saksonji, podał do protokołu:
. . . od sześciu blizko miesięcy opuściłem Saksonję i upatrywałem w kraju Polskim sposobnego miejsca . . . osiadłszy w mieście Łodzi . . . dokąd już moje warsztaty i czeladź w znacznej mierze sprowadziłem . . . zamierzam udać się do Saksonji dla sprowadzenia żony, dzieci i reszty majątku, mając zarazem nadzieję, że krewni i przyjaciele moi, za przykładem tym idąc, do kraju Polskiego sprowadzą się. Tkactwo rozmaitych wyrobów bawełnianych, drukowanie onych i wszelka apretura były moim w Saksonji zatrudnienie . . . chcę urządzić w Łodzi drukarnię tkanek, będąc w stanie przysposobić sam wszystkie formy i znając się na użyciu stosownych kolorów. Obok tego najmniej 20 do 30 warsztatów własnych i czeladzią moją osadzonych w ciągłym ruchu utrzymywać zamierzam, na których wedle pokupu wyrabiać będą prócz cienkich perkalików, piki, zaknoty, rozmaite tkanki hiprowane i. t. p. tudzież manszestry strzyżone lub gładkie, w czem wszystkiem własną posiadam rzeczy znajomość . . .
Nowo powstające posiadło bielnikowe przy ulicy Emilii (dz. Tymienieckiego), budowane kosztem rządu w latach 1824-26, które od 1824 r. użytkował Karol Gottfried May, zostało mu ostatecznie odebrane (zajęte) w maju 1826 r. Już od marca tego samego roku nowym właścicielem posiadła, ze wszystkimi budynkami i urządzeniami, został Daniel ILL. Kariera Daniela nie trwała długo. W reakcji na ciągłe skargi płynące do Magistratu, w lipcu 1827 r. burmistrz Łodzi tak pisał do komisarza obwodowego:
Pan ILL bowiem, nie tylko że sam nieustannie z domu do Warszawy oddalając się zostawia zakład pomieniony bez najmniejszego dozoru, lecz nawet tenże, jak twierdzą wszyscy z zagranicy onego znający, nie mając nigdy w praktyce podobnego zakładu, sam na apreturowaniu wyrobów tak lnianych jak i bawełnianych nie zna się, nie trzymając także biegłego w tejże sztuce majstra, ani potrzebnej do takiego zakładu liczby pomocników, jedynie tylko rząd na zawód, a poszczególnych Interesantów, jakiemi są fabrykanci miejscowi i obywatele z okolic przybywający na znaczne straty wystawia.
W styczniu 1828 r. władze odebrały ILLowi posiadło bielnikowe i przekazały je Tytusowi Kopischowi.
Jakie były dalsze losy zawodowe Pana Daniela? Po odebraniu bielnika wynajął ponoć dom Antoniego Bittdorfa przy Nowym Rynku 2 (dz. pl. Wolności 7), gdzie zamierzał rozpocząć nową działalność. Trudno powiedzieć jak się udało nowe rozdanie, ale w drugiej połowie lat 30-tych Daniel ILL z rodziną był zameldowany w swoim dawnym zakładzie bielnikowym, należącym do jego następcy, Tytusa Kopischa.
A jak układało się życie prywatne Daniela ILLa? Jak przytoczyłem powyżej, w 1825 r. ILL zadeklarował wprawdzie sprowadzenie z Saksonii żony i dzieci, ale życie napisało inny scenariusz. Daniel ILL związał się w Łodzi z Amalią Simon, wdową po Janie Trillhoss, zmarłym przed 1828 r. Z tego nieformalnego związku przyszły na świat dzieci: Luiza (ur. 1832), Edward (ur. 1833) i Maria (ur. 1835). Dopiero w połowie lat 30-tych ILL otrzymał rozwód i w 1836 r. zawarł formalny związek z Amalią (akt 23). Po ślubie urodziły się jeszcze Henrietta (ur. 1837) i Katarzyna Amalia (ur. 1840).
Daniel ILL zmarł w Łodzi, w 1842 r. (akt 208), w wieku 49 lat. Rok później zmarła jego żona Amalia (akt 7).
Wigury
Piłsudskiego
Roosevelta
Nawrot
Tuwima
Moniuszki
Traugutta
Narutowicza
Jaracza
Rewolucji 1905
Tymienieckiego
Brzeźna
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Żwirki
Mickiewicza
Zamenhofa
Andrzeja
6 Sierpnia
Zielona
Więckowskiego
Próchnika
piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone
Czerwona