piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone
Próchnika
Więckowskiego
Zielona
6 Sierpnia
Andrzeja
Zamenhofa
Mickiewicza
Żwirki
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Brzeźna
Rewolucji 1905
Jaracza
Narutowicza
Traugutta
Moniuszki
Tuwima
Nawrot
Roosevelta
Piłsudskiego
Wigury
ulica Piotrkowska 59
ulica Piotrkowska 59 nr hip. 780
do 1850 r. nr 122
Na mocy Protokołu Deklaracyjnego zawartego w sierpniu 1833 r. plac nr 122 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 59) objął tkacz przybyły z Saksonii, Ignacy Hauptfleisch.
Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki tkanek bawełnianych składającej się z 3 warsztatów, przy której 2 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego jednofamilijnego, za otrzymaniem bezpłatnie drzewa z lasów rządowych.
Zgodnie z protokołem spisanym w Magistracie miasta Łodzi, w grudniu 1851 r., Hauptfleisch sprzedał nieruchomość Wentzlowi Faltzman.
W tym czasie na froncie Piotrkowskiej stał "dom drewniany mieszkalny pod gontami mający długości łokci* 25½, szerokości łokci 14, a wysokości łokci 4½ nowej miary polskiej.
* - 1 łokieć = 0,576 m
W 1867 r. Faltzman sprzedał nieruchomość Joskowi Mintzberg.
Z podania do Magistratu, z czerwca 1867 r., dotyczącego przepisania własności na Mintzberga, dowiadujemy się, że na froncie Piotrkowskiej stał już dom murowany. Możemy go jeszcze zobaczyć na fotografii E. Stummana z drugiej połowy lat 70-tych XIX w. (trzecie zdjęcie w galerii).
Na początku lat 80-tych Mintzbergowie wystawili dwupiętrową kamienicę frontową, według projektu Edwarda Creutzburga z 1881 r.
W drugiej połowie lat 80-tych właścicielem nieruchomości była wdowa po Josku, Tauba Mincberg, później jej spadkobiercy.
1890 - "O przejściu na spadkobierców Tauby Mincberg prawa władania wieczno-czynszową nieruchomością nr 122/780 w mieście Łodzi". [zobacz]
W 1890 r. posesja przeszła w ręce Berka Rosenblatt.
Ok. 1894 r. nieruchomość kupili małżonkowie Gitla i Jakub Warchiwker, prowadzący w podwórzu fabrykę wyrobów wełnianych i półwełnianych.
Taryfa domów z 1920 r. wymienia jako właścicieli nieruchomości przy Piotrkowskiej 59 Jakuba Warchiwker i sukcesorów Gitli.
Przez kilkanaście lat, począwszy od drugiej połowy lat 90-tych XIX w., do małżeństwa Warchiwker należała również posesja przy Piotrkowskiej 175a, obejmująca część terenu dawnego "Paradyzu".
Czy Jakub Warchiwker z Piotrkowskiej 196, to mąż Gitli? Do wyjaśnienia.
W latach 20-tych XX w. mieściły się tutaj, między innymi:
- skład fabryki wełnianej "Jakub Kamiński i S-ka" (zobacz poniżej),
- skład tkalni mechanicznej M. Szmulewicz (zobacz poniżej),
- centrala fabryki materiałów wełnianych R. Kurc (zobacz poniżej).
Archiwalne dokumenty budowlane:
1890 - „Projekt dobudowy przez Berka Rosenblatta murowanej trzypiętrowej oficyny na nieruchomości numer 780 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1894-95 - „O zatwierdzeniu projektu na budowę przez Jankiela Warchiwkera trzech murowanych, trzypiętrowych, podpiwniczonych oficyn z poddaszem i piętrowego budynku gospodarczego". [zobacz]
1899 - „Projekt poszerzenia drzwi na parterze dwupiętrowego domu mieszkalnego z poddaszem Jakuba Warchiwkera pod numerem 780 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
- M. Heiman Fabryka flaneli i kortów
- S. Rokeach Skład towarów wełnianych
- Simon Kohn Sprzedaż wyrobów fabryki F. Swatek w Zgierzu
- F. Tenenbaum „Kosmos” Perfumerja
- Dominium Rogów Mleczarnia
- D. Markus Towary kosmetyczne
- M. Gurt Krawiec damski
- Jakub Kamiński i S-ka Skład fabryczny
- M. Szmulewicz Skład fabryczny
- R. Kurc Centrala fabryki
- B-cia Naftali Fabryka wyrobów wełnianych
- BE-KA Sklep obuwniczy
- H. M. Pinczowski, N. Frenkel i S-ka Fabryka wyrobów bawełnianych
- "IGNED" Wyrób i sprzedaż towarów półjedwabnych
- B-cia Wołkowicz Fabryka wyrobów wełnianych i półwełnianych
Tkalnia mechaniczna „Jakub Kamiński i S-ka”, zarządzanej przez Jakuba Kamińskiego, oraz jego synów, Ludwika i Antoniego, rozpoczęła działalność w 1920 r. Produkcja była początkowo ulokowana w pomieszczeniach dzierżawionych przy ulicy Milsza 58 (dz. Kopernika 58), później przy Śródmiejskiej 45 (dz. Więckowskiego 43/45) – zobacz Dawid Prussak. Po 1930 r. zakład przeniesiono na ulicę Pomorską 83/85, gdzie przy produkcji wełnianych tkanin damskich pracowało 350 robotników, a wyroby sprzedawano na rynku krajowym, w Anglii i Palestynie.
Pierwsze obiekty fabryczne przy Pomorskiej 83/85 zostały wystawione pod koniec XIX w. przez Moryca Bocianowskiego.
1899-1900 - "O budowie przez Moryca Bencianowskiego w mieście Łodzi przy ulicy Średniej pod numerem 388 murowanej, trzypiętrowej, podpiwniczonej tkalni mechanicznej i pomieszczenia lokomobili". [zobacz]
W 1906 r. całość kupił Maks Rosenblatt, syn Szaji Rosenblatta, który prowadził tutaj przędzalnię wełny i wigonii (wcześniej na ulicy Jakuba 14). W latach 20-tych XX w., po zaprzestaniu produkcji przez Rosenblatta jr., hale fabryczne kupiła spółka Lajby Mitlina i Majera Góralskiego. W 1929 r. ogłoszono upadłość firmy „Jedwabno-Pluszowa Manufaktura Mitlin i Góralski”.
Tkalnia mechaniczna M. Szmulewicza mieściła się przy ulicy Anny 26 (później Bandurskiego, dz. al. Mickiewicza). Fragment południowej pierzei ulicy Anny (ówczesne numery 18-30), od ulicy Wólczańskiej do Pańskiej (dz. Żeromskiego), został wyburzony.
Fabryka materiałów wełnianych Rubina Kurca (później "Rubin Kurc i synowie") funkcjonowała przy ulicy Juliusza 31 (później Juliusza 10, dz. Dowborczyków 10).