Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, spisanego w lipcu 1834 r., plac nr 167 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 149) objął tkacz przybyły z Czech, Gottlieb Müller.
Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki wyrobów bawełnianych, składającej się z 3 warsztatów, przy której 2 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego.
Stosownie do umowy kupna-sprzedaży, sporządzonej we wrześniu 1848 r., Müller sprzedał nieruchomość Samuelowi Radke.
Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie dom drewniany mieszkalny pod gontami mający długości łokci* 26, szerokości łokci 12½, a wysokości łokci 4½ nowej miary polskiej.
* - 1 łokieć = 0,576 m
Zgodnie z protokołem urzędowym, z marca 1861 r., Radke sprzedał nieruchomość małżonkom Józefowi i Teresie Bartosch.
Kontraktem z września 1863 r. małżonkowie Bartosch sprzedali nieruchomość Ludwikowi Augustowi Grunwald, ten zaś, kontraktem z kwietnia 1864 r., sprzedał ją Efraimowi Schultz.
Stosownie do protokołu spisanego w łódzkim Magistracie, w kwietniu 1866 r., Schultz sprzedał nieruchomość Alojzemu Balle, ten zaś, protokołem z września tego samego roku (1866), sprzedał ją Reinholdowi Weber.
Pod koniec lat 60-tych XIX w. posesja należała do Ignacego Effenberger.
Przynajmniej od drugiej połowy lat 70-tych nieruchomość była w rękach Jana Traugotta Lehmanna - zobacz poniżej rodzina Lehmann.
W 1876 r. Lehmann wykupił grunt działki.
1876 - "O wykupie czynszów przez Traugotta Lehmana z placu nr 167/735 w mieście Łodzi". [zobacz]
Według projektu z 1881 r., sygnowanego przez Hilarego Majewskiego, Lehmann wystawił w podwórzu dwupiętrową, ręczną tkalnię wyrobów wełnianych. Był to pierwszy murowany budynek na posesji. W 1893 r. w tkalni kortów pracowało 38 robotników.
W miejscu parterowego drewniaka, według projektu z 1896 r., powstała trzypiętrowa kamienica frontowa.
Posesja przy Piotrkowskiej 149 stanowiła własność rodziny Lehmann do końca pierwszej dekady XX w.
Od pierwszych lat drugiej dekady XX w., przynajmniej do lat 20-tych okresu międzywojennego, nieruchomość należała do małżeństwa Emmy i Adolfa Neumann.
* * *
Pod tym adresem działał skład fabryki fartuchów Józefa Horaka, prowadzonej później przez jego synów, Adolfa i Gustawa (zobacz poniżej rodzina Horak).
Archiwalne dokumenty budowlane:
1888 – "O budowie przez Traugota Lehman parterowego magazynu i pralni, pod nr 735 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi". [zobacz]
1896 - "O budowie przez Jana Lehmana w mieście Łodzi przy ulicy Piotrkowskiej numer 149/735 murowanego, trzypiętrowego domu mieszkalnego, takich samych dwóch oficyn, parterowej szopy oraz dobudowie schodów do dwupiętrowej oficyny". [zobacz]
1897 - "O budowie przez Jana Traugota Lehmana murowanego, piętrowego budynku gospodarczego, parterowego sklepu i ustępów pod numerem 735/149 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi". [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
rodzina Lehmann (Lehman, Leman)
Zobacz przedstawicieli rodziny Lehman na Piotrkowska Tree.
Pierwszymi z rodziny, którzy osiedlili się na ziemi łódzkiej, byli Jan Gottlob Traugott Lehmann (ur. ok. 1812 w Schönborn, w Saksonii, zm. 1848 w Zduńskiej Woli akt 6), oraz Krystiana Karolina z d. Schippel (ur. ok. 1816 w Heinrichsort bei Lichtenstein, w Saksonii, zm. 1856 w Zduńskiej Woli akt 195). Rok po śmierci Jana, w 1849 r., Krystiana wyszła za mąż za Karola Augusta Fulde (akt 1).
Z małżeństwa Jana i Krystiany przyszły na świat dzieci:
Jan Traugott Lehmann poślubił w Łodzi, w 1861 r., Matyldę Heinzel (akt 122), siostrę Juliusza Heinzel (zobacz rodzina Heinzel). Ze związku Jana Traugotta i Matyldy przyszły na świat dzieci:
Fryderyk Gustaw Lehmann, posługujący się imieniem Gustaw, ożenił się z Heleną Emmą Julią Prowe. Z małżeństwa Gustawa i Heleny przyszły na świat dzieci:
Gustaw Lehmann prowadził w latach 90-tych przędzalnię wełny przy Piotrkowskiej 184/186. Można przypuszczać, że produkcja była prowadzona w trzypiętrowym obiekcie dzierżawionym od spadkobierców Ferdynanda Seeligera, uruchomionym powtórnie, po pożarze, w 1894 r.
Od pierwszych lat XX w. przędzalnia Gustawa funkcjonowała pod ówczesnym adresem Staro-Wólczańskiej 880b (dz. Skrzywana 9).
Gustaw Lehmann posiadał również majątki ziemskie. Możemy o nich przeczytać w artykule Dariusza Klemantowicza, zamieszczonym w Biuletynie Szadkowskim:
Jeszcze jeden duży majątek, w gminie Szadek, znajdował się w Reduchowie. W 1909 r. nabył go Gustaw Leman. Dobra te obejmowały w 1925 r. obszar ok. 320 ha. (...) Oprócz Reduchowa, Gustaw Leman posiadał majątek Arntowo (obszar miejski Wieleń, powiat Czarnków) w województwie poznańskim.
rodzina Horak
Zobacz przedstawicieli rodziny Horak na Piotrkowska Tree.
Józef Horak, urodzony w 1839 r. w Zduńskiej Woli, poślubił w 1859 r. Juliannę Renatę Fibig. Z tego związku, jeszcze w Zduńskiej Woli, przyszły na świat dzieci: Maria Julianna (ur. 1860), Ida (ur. 1862, zm. 1883), Józef (ur. 1863, zm. 1864), Adolf (ur. 1865, zm. 1869).
W okresie 1865-67 małżonkowie Horak przybyli do Łodzi, gdzie w 1867 r. urodziła się ich córka Marta.
Po śmierci pierwszej żony Józef Horak poślubił Otylię Paulinę Vorwerk, córkę Karola, brata Henryka Vorwerka. Z tego związku przyszły na świat dzieci: Adolf (metrykalnie Adolf Gustaw ur. 1880, zm. 1955), Lidia (ur. 1881), Gustaw (ur. 1883), oraz Ida (ur. 1884).
W ówczesnej wsi Żubardź, przy ulicy Borysza 9 (dz. ul. Piekarska 9), Józef Horak założył niewielką fabrykę tkanin fartuchowych.
W 1902 r., na dwa lata przed śmiercią, Horak sr. przekazał fabrykę w ręce syna, Adolfa. Na początku drugiej dekady XX w. Adolf rozbudował obiekty fabryczne.
1912 - "Projekt budowy przez Adolfa Horaka pierwszego i drugiego piętra oraz poddasza na ścianach istniejącego, murowanego, fabrycznego budynku, pomieszczenia tkalni mechanicznej i in., pod numerem 9/52 przy ulicy Głuchej i Borysza we wsi Żubardź w powiecie łódzkim". [zobacz]
Po I wojnie światowej Adolf Horak dzierżawił obiekty fabryczne od Włodzimierza Stolarowa, położone u zbiegu ulicy Rzgowskiej i obecnej Dąbrowskiego.
Ok. 1925 r. zakłady przy Borysza 9, należące wtedy do Gustawa Horaka, młodszego brata Adolfa, zostały sprzedane. W następnych latach funkcjonowały tam różne przedsiębiorstwa, m.in.:
W 1921 r. Horak kupił tereny przy ulicy Staszica (dz. ul. Pabianicka), należące do Rudolfa Kellera. Dokupił także sąsiadujący obszar od Kolumny Sanitarnej Wojska Polskiego. W latach 1926-28 wystawił na Rudzie Pabianickiej okazałe obiekty przemysłowe - przędzalnię, oddział przygotowawczy, tkalnię, farbiarnię i apreturę (MA). Dalsza rozbudowa zakładów miała miejsce w roku 1934 (tkalnia szedowa, jednopietrowa przędzalnia, powiększenie oddziału przygotowawczego), 1936 (rozpoczęcie budowy trzypiętrowej przędzalni na nowych terenach przy Starorudzkiej, budynki biurowe) i 1938 (jednopiętrowy budynek odpadków, ukończenie trzypiętrowej przędzalni).
Przed wybuchem II wojny światowej firma Adolfa Horaka była jednym z największych i najnowocześniejszych łódzkich przedsiębiorstw, zatrudniającym ponad 1600 osób, z rocznym obrotem przekraczającym 16 mln złp.
Skład fabryczny nowej fabryki działał przy Piotrkowskiej 87.
Przez kilka lat po śmierci Józefa Horaka, synowie Adolf i Gustaw prowadzili razem rodzinną firmę przy Borysza 9.
Ok. 1912 r. Gustaw Horak poszedł własną drogą i założył spółkę ze szwagrem, Herbertem Wenske. Firma pod szyldem "Manufaktura G. Horak i H. Wenske" dzierżawiła obiekty w Łodzi, w fabryce Fryderyka Miksa przy Długiej 130 (dz. Gdańska 130), oraz w Zgierzu, przy ulicy Dąbrowskiego 35 (MA).
W 1925 r. Gustaw Horak wyszedł ze spółki i przeniósł firmę do Iczan w Jugosławii. W późniejszych latach firma została przeniesiona do Lublany, gdzie zamieszkała na stałe rodzina Gustawa.
Gustaw Horak był przemysłowcem, ale również muzykiem. Studiował dyrygenturę w Lipsku i grał na wiolonczeli. Córka Gustawa, Hildegarda, wykładała w Akademii Muzycznej w Lublanie, a córka Hildegardy, Marina (ur. 1944, zm. 2018), była znaną słoweńską pianistką. Z postacią Mariny Horak możemy zapoznać się na stronie www.marinahorak.com.
MA (materiały archiwalne) - zobacz
Wigury
Piłsudskiego
Roosevelta
Nawrot
Tuwima
Moniuszki
Traugutta
Narutowicza
Jaracza
Rewolucji 1905
Brzeźna
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Żwirki
Mickiewicza
Zamenhofa
Andrzeja
6 Sierpnia
Zielona
Więckowskiego
Próchnika
piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone