Skorupki

ulica Piotrkowska 176

ulica Piotrkowska 176 nr hip. 566

do 1850 r. nr 49

zdjęcie w galerii przedstawia domy rządowe przy Piotrkowskiej 174-182 (od lewej)

W 1827 r., po przybyciu do Łodzi, w murowanym domu rządowym nr 49 (dz. Piotrkowska 176) zamieszkała rodzina Krystiana Gotthelfa Eiserta.

Zgodnie z dokumentem sporządzonym w łódzkim Magistracie, w marcu 1838 r., nieruchomość kupił August Hüttmann.

Na mocy kontraktu zatwierdzonego w lipcu 1839 r., nieruchomość kupił Józef (Bernard Hugon) Lorbacher.

Córka Józefa i jego żony, Marii z d. Weidmann, Maria Franciszka Lorbacher, poślubiła w 1859 r. Franciszka Kopczyńskiego, młodszego brata Ignacego Kopczyńskiego.

Zobacz przedstawicieli rodziny Lorbacher na Piotrkowska Tree.

Na podstawie umowy kupna-sprzedaży, sporządzonej w październiku 1846 r., małżonkowie Maria i Józef Lorbacher sprzedali nieruchomość małżonkom Paulinie i Krystianowi Fryderykowi Ekstein.

Na podstawie umowy kupna-sprzedaży, sporządzonej w kwietniu 1849 r., małżonkowie Ekstein sprzedali nieruchomość Karolowi Luniak, za kwotę 720 rubli srebrem.

Na podstawie umowy kupna-sprzedaży, sporządzonej w listopadzie 1854 r., małżonkowie Marianna i Karol Luniak sprzedali nieruchomość małżonkom Justynie Auguście i Florianowi Diesner, za kwotę 1800 rubli srebrem.

Florian Diesner, syn Floriana i Teresy z d. Sauermann, urodził się ok. 1815 r. w Georgswalde (Jiříkov), w Czechach. W 1842 r., już w Łodzi, poślubił Justynę Augustę Zielke (Zühlke).

W 1856 r., przez kilka miesiecy, do Floriana Diesnera należała również nieruchomość przy Piotrkowskiej 152.

Zobacz przedstawicieli rodziny Floriana Diesnera na Piotrkowska Tree.

W 1860 r. nieruchomość została wystawiona na publiczną licytację. Najwyższe postąpienie, w kwocie 1800 rubli, złożył Franciszek Weiser.

Na skutek niespłaconej pożyczki, w wysokości 3000 rubli, która obciążała Franciszka Weiser, w sierpniu 1866 r. nieruchomość przeszła na własność Szmula Saltzmana (zobacz poniżej), który w tym samym miesiącu sprzedał ją małżonkom Juliannie i Augustowi Kasper.

W połowie lat 70-tych Kasper wykupił grunt działki.

1875-1876 - "O wykupie czynszów przez Augusta Kaspra z placu nr 49/566 w mieście Łodzi". [zobacz]

Przynajmniej od początku lat 90-tych posesja należała do Fiszela Szafrana.

Taryfa domów z 1920 r. wymienia jako właścicieli Surę Szafran i sukcesorów Fiszela Szafrana.

Księga inwentarzowa i właściciele nieruchomości w latach 1930-1936 (zbiory Archiwum Państwowego w Łodzi) - zobacz

Na zdjęciu lotniczym z okresu II wojny światowej widać już pusty plac w miejscu budynku frontowego przy Piotrkowskiej 176.

Po II wojnie światowej, w III kwartale 1957 r., oddano do użytku budynek mieszkalny, który zajął frontowy obszar posesji Piotrkowskiej 172-180 (MA). Sześciopiętrowy blok został określony przez łodzian mianem "Adaś", od nazwy dźwigu pracującego przy budowie.

MA (materiały archiwalne) - zobacz

Archiwalne dokumenty budowlane:

1893 – „O zatwierdzeniu planu na budowę przez Fiszela Szafrana trzypiętrowego domu z poddaszem oraz piętrowego budynku gospodarczego pod numerem 566 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]

1898 – „O budowie przez Fiszela Szafrana murowanego, trzypiętrowego domu z oficynami i budynkiem gospodarczym pod numerem 566 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]

Samuel Saltzman

Jeden z najbogatszych łódzkich kupców, Samuel Jechezekiel Saltzman (ur. 1797 r. – zm. 1877 r.), pochodził z Brzezin i osiedlił się w Łodzi ok. 1820 r. Był ortodoksyjnym Żydem, zwolennikiem cadyka z Izbicy. Prowadził nakład i rozliczne działania handlowe, w tym handel przędzą.

W połowie lat 50-tych XIX w. Saltzman był właścicielem jednego z dwóch istniejących składów trunków krajowych, zaopatrujących łódzkie szynki. Zajmował się również obrotem nieruchomościami. Kalendarz Jana Petersilge z 1870 r. podaje pięć parceli Saltzmana - na Franciszkańskiej, Nowomiejskiej, Starym Rynku i dwie na Średniej (dz. Pomorska).

Nazwiskiem Saltzmana została nazwana nowa ulica, wytyczona w latach 60-tych XIX w., łącząca ulicę Średnią (dz. Pomorska) z Północną. W latach późniejszych przyjęto nazwę „Solna”, od niemieckiego „salz” – sól.

Córka Saltzmana, Salomea, została żoną fabrykanta Izydora Birnbauma, właściciela założonej w 1877 r. mechanicznej przędzalni i tkalni wełny, przy obecnej ulicy Sienkiewicza 3/5.

Ogłoszenia prasowe:

• I. Poznański Zakład mechaniczno-ślusarski
• F. W. Brojer i H. Majewski Przedsiębiorstwo budowy kominów fabrycznych

Wigury

Piłsudskiego

Roosevelta

Nawrot

Tuwima

Moniuszki

Traugutta

Narutowicza

Jaracza

Rewolucji 1905

Tymienieckiego

Brzeźna

pl. Wolności

Radwańska

pl. Wolności

Żwirki

Mickiewicza

Zamenhofa

Andrzeja

6 Sierpnia

Zielona

Więckowskiego

Próchnika

piotrkowska-nr.pl

© Wszystkie prawa zastrzeżone

Czerwona