piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone
Próchnika
Więckowskiego
Zielona
6 Sierpnia
Andrzeja
Zamenhofa
Mickiewicza
Żwirki
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Brzeźna
Rewolucji 1905
Jaracza
Narutowicza
Traugutta
Moniuszki
Tuwima
Nawrot
Roosevelta
Piłsudskiego
Wigury
zdjęcie w galerii przedstawia domy rządowe przy Piotrkowskiej 174-182 (od lewej)
W 1827 r., po przybyciu do Łodzi, w murowanym domu rządowym nr 49 (dz. Piotrkowska 176) zamieszkała rodzina Krystiana Gotthelfa Eiserta.
Na mocy kontraktu zatwierdzonego w lipcu 1839 r., nieruchomość kupił Józef Bernard Lorbach.
Na podstawie umowy kupna-sprzedaży, sporządzonej w październiku 1846 r., małżonkowie Maria i Józef Lorbach sprzedali nieruchomość małżonkom Paulinie i Krystianowi Fryderykowi Ekstein.
Na podstawie umowy kupna-sprzedaży, sporządzonej w kwietniu 1849 r., małżonkowie Ekstein sprzedali nieruchomość Karolowi Luniak, za kwotę 720 rubli srebrem.
Na podstawie umowy kupna-sprzedaży, sporządzonej w listopadzie 1854 r., małżonkowie Maria i Karol Luniak sprzedali nieruchomość małżonkom Auguście i Florianowi Diesner, za kwotę 1800 rubli srebrem.
W 1860 r. nieruchomość została wystawiona na publiczną licytację. Najwyższe postąpienie, w kwocie 1800 rubli, złożył Franciszek Weiser.
Na skutek niespłaconej pożyczki, w wysokości 3000 rubli, która obciążała Franciszka Weiser, w sierpniu 1866 r. nieruchomość przeszła na własność Szmula Saltzmana (zobacz poniżej), który w tym samym miesiącu sprzedał ją małżonkom Juliannie i Augustowi Kasper.
W połowie lat 70-tych Kasper wykupił grunt działki.
1875-1876 - "O wykupie czynszów przez Augusta Kaspra z placu nr 49/566 w mieście Łodzi". [zobacz]
Przynajmniej od początku lat 90-tych posesja należała do Fiszela Szafrana.
Taryfa domów z 1920 r. wymienia jako właścicieli Surę Szafran i sukcesorów Fiszela Szafrana.
Na zdjęciu lotniczym z okresu II wojny światowej widać już pusty plac w miejscu budynku frontowego przy Piotrkowskiej 176.
Po II wojnie światowej, w III kwartale 1957 r., oddano do użytku budynek mieszkalny, który zajął frontowy obszar posesji Piotrkowskiej 172-180 (MA). Sześciopiętrowy blok został określony przez łodzian mianem "Adaś", od nazwy dźwigu pracującego przy budowie.
MA (materiały archiwalne) - zobacz
Archiwalne dokumenty budowlane:
1893 – „O zatwierdzeniu planu na budowę przez Fiszela Szafrana trzypiętrowego domu z poddaszem oraz piętrowego budynku gospodarczego pod numerem 566 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
1898 – „O budowie przez Fiszela Szafrana murowanego, trzypiętrowego domu z oficynami i budynkiem gospodarczym pod numerem 566 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
Szmul Saltzman
Jeden z najbogatszych łódzkich kupców, Samuel (Szmul) Jechezekiel Saltzman (ur. 1797 r. – zm. 1875 r.), pochodził z Brzezin i osiedlił się w Łodzi ok. 1820 r. Był ortodoksyjnym Żydem, zwolennikiem cadyka kockiego. Prowadził rozliczne działania handlowe, w tym handel przędzą i udostępnianie tkaczom przędzy na kredyt.
W połowie lat 50-tych XIX w. Saltzman był właścicielem jednego z dwóch istniejących składów trunków krajowych, zaopatrujących łódzkie szynki. Zajmował się również obrotem nieruchomościami. Kalendarz Jana Petersilge z 1870 r. podaje pięć parceli Saltzmana - na Franciszkańskiej, Nowomiejskiej, Starym Rynku i dwie na Średniej (dz. Pomorska).
Nazwiskiem Saltzmana została nazwana nowa ulica, wytyczona w latach 60-tych XIX w., łącząca ulicę Średnią (dz. Pomorska) z Północną. W latach późniejszych przyjęto nazwę „Solna”, od niemieckiego „salz” – sól.
Córka Szmula Saltzmana, Salomea, została żoną fabrykanta Izydora Birnbauma, właściciela założonej w 1877 r. mechanicznej przędzalni i tkalni wełny, na obecnej ulicy Sienkiewicza 3/5 (obszar przy gmachu telewizji, zabudowania nie istnieją).
Ogłoszenia prasowe: