ulica Piotrkowska 127
ulica Piotrkowska 127 nr hip. 746
do 1850 r. nr 156
Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, spisanego w lipcu 1834 r., plac nr 156 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 127) objął tkacz przybyły z Czech, Józef Brose.
Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki wyrobów bawełnianych, składającej się z 3 warsztatów, przy której 2 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego.
W domu Józefa Brose (wcześniej w domu Gottlieba Berendta, przy Piotrkowskiej 151), w latach 1843-53, funkcjonowała prywatna szkoła Jana Frank.
Anna Rynkowska, w książce "Ulica Piotrkowska", tak pisze o szkole Franka:
Do szkoły tej uczęszczały dzieci zamożnych rodziców, którzy płacili nauczycielowi 155 rubli rocznie. W pierwszym roku - 1843 - szkoła miał 80, a w 1849 r. 128 uczniów. Po śmierci Franka w 1853 r. szkoła przestała egzystować.
Dokument z 1862 r. wymienia Antoniego Ulrych jako właściciela nieruchomości.
Kolejny właściciel, Wilhelm Stensel, wystawił w 1865 r. jednopiętrowy dom murowany.
W drugiej połowie lat 70-tych Julianna Stensel wykupiła grunt działki.
1876-1878 - "O wykupie czynszów przez Juliannę Stenzel z placu nr 156/746 w mieście Łodzi". [zobacz]
W drugiej połowie lat 70-tych nieruchomość przeszła w ręce małżeństwa Amalii (z domu Stensel) i Jana Baptysty Fial (ślub w 1873).
Po śmierci Jana Baptysty, prawdopodobnie w drugiej połowie lat 80-tych, nieruchomość przeszła w ręce jego sukcesorów - wdowy Amalii i dzieci: Ferdynanda (ur. 1876), Wilhelma Maurycego (ur. 1878), Amalii Fanii (ur. 1880) i Joanny Agnieszki (ur. 1882).
Młodszy brat Jana Baptysty, Juliusz Fial (zobacz poniżej), wystawił przy Piotrkowskiej 127 obiekty fabryczne.
Według taryfy domów z 1920 r. właścicielami posesji byli Helena i Josek Rosenblat (małżeństwo), oraz Chinda i Dawid Fabrykant (małżeństwo).
Fabryka wyrobów włókienniczych Dawida Fabrykanta i Joska Rosenblata funkcjonowała od 1901 r. Do I wojny światowej wspólnicy wystawili zabudowania fabryczne przy ulicy Wierzbowej 1358a.
1911 - "Projekt budowy przez firmę „D. Fabrykant i J. Rosenblatt” murowanej, piętrowej wieży ciśnień i dobudowy murowanej, dwupiętrowej tkalni do istniejącej pod numerem 1358a przy ulicy Wierzbowej w mieście Łodzi". [zobacz]
Można przypuszczać, że parcela o ówczesnym nr hip. 1358a, to obecnie południowa część Wierzbowej 46/48.
Archiwalne dokumenty budowlane:
1887 – „O wybudowaniu bez zezwolenia przez Juliusza Fiala budynków fabrycznych i o projekcie magazynów pod numerami 746 i 746a przy ulicach Piotrkowskiej i Rozwadowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
- Teichmann i Mauch Zakłady elektrotechniczne
- E. Gundelach Kwiaciarnia
- Władysław Manda Magazyn obuwia
- S. Żak i S-ka Towary kolonialne, delikatesy, skład herbaty
- W. Danielecki Apteka
- Stefan Piotrowicz Skład win, wódek, delikatesów i towarów kolonialnych
Juliusz Fial
Juliusz Fial (1855-1908) był właścicielem fabryki pluszu i materiałów meblowych. Od 1881 r. produkcja Fiala, wspólnie z Wilhelmem Luckerem, a od 1886 r. również z Ferdynandem Finsterem (zobacz poniżej), była prowadzona w obiektach na ulicy Juliusza 28 (dz. Dowborczyków 17).
1893 - "O zatwierdzeniu planu budowy przez Juliusza Fiala i Ferdynanda Finstera murowanej, piętrowej, z poddaszem oficyny mieszkalnej pod numerem 1128a przy prywatnej ulicy Juliusza w mieście Łodzi". [zobacz]
Od drugiej połowy lat 80-tych wykorzystywane były również oficyny fabryczne przy Piotrkowskiej 127.
Począwszy od pierwszych lat XX w. fabryka Fiala funkcjonowała na ulicy Luizy 48 (dz. Strzelców Kaniowskich 42).
1900-1901 - "O podaniu Juliusza Fiala o zezwolenie mu na założenie tkalni pod nr 94/796 przy ulicy Luizy w Łodzi". [zobacz]
W drugiej połowie lat 30-tych okresu międzywojennego przedsiębiorstwo "Juliusz Fial Sukcesorowie, Fabryka Wyrobów Pluszowych i Portier" zatrudniało 100 robotników (MA).
Ferdynand i Teodor Finster
Ferdynand Finster (1861 - 1900), współwłaściciel fabryki pluszu przy Juliusza 28, zmarł we Włoszech, w wieku zaledwie 39 lat. Miejsce Ferdynanda zajął w spółce jego brat, Teodor Finster, który w następnych latach, po wykupieniu udziałów pozostałych wspólników, sprawnie rozwijał przedsiębiorstwo.
1912 - "Projekt budowy przez Teodora Finstera murowanej, trzypiętrowej tkalni mechanicznej i trzypiętrowych składów i magazynów pod numerem 28/1128 pomiędzy ulicami Juliusza i Widzewską w mieście Łodzi". [zobacz]
Teodor Finster zajął miejsce brata również prywatnie, żeniąc się w 1902 r. z wdową po Ferdynandzie, Pauliną Marią Krause.
Przed I wojną światową firma Teodora Finstera stała się największą fabryką pluszu na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego.
Pomimo dużych strat wyniesionych z I wojny, zakłady Finstera wznowiły produkcję w 1918 r.
W pierwszej połowie lat 30-tych XX w. przedsiębiorstwo zostało powiększone o sąsiadujące obiekty przemysłowe, należące wcześniej do Tobiasza Bialera.
Powołana w 1935 r. spółka akcyjna "Łódzka Manufaktura Pluszu i Dywanów Teodor Finster" zajmowała teren fabryczny pomiędzy obecna ulicą Dowborczyków, a Kilińskiego i zatrudniała 350 robotników (MA).
MA (materiały archiwalne) - zobacz
Wigury
Piłsudskiego
Roosevelta
Nawrot
Tuwima
Moniuszki
Traugutta
Narutowicza
Jaracza
Rewolucji 1905
Brzeźna
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Żwirki
Mickiewicza
Zamenhofa
Andrzeja
6 Sierpnia
Zielona
Więckowskiego
Próchnika
piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone