ulica Piotrkowska 80

ulica Piotrkowska 80 nr hip. 516

do 1850 r. nr 100

Na mocy Protokołu Deklaracyjnego, z lipca 1834 r., plac nr 100 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 80) objął Bernard Feige.

Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki wyrobów bawełnianych, składającej się z 3 warsztatów, przy której 2 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego za otrzymaniem bezpłatnie z lasów rządowych potrzebnego na ten cel drzewa.

Tkacz Bernard Feige przybył na ziemie polskie z Czech. Bernardowi towarzyszyła żona Joanna z d. Breier.

Zobacz przedstawicieli rodziny Feige na Piotrkowska Tree.

Stosownie do kontraktu z marca 1842 r. Feige sprzedał nieruchomość Janowi Gottfrydowi Gocht.

Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie dom drewniany mieszkalny pod gontami mający długości łokci* 26, szerokości łokci 15, a wysokości łokci 4 nowej miary polskiej.

* - 1 łokieć = 0,576 m

Przynajmniej od pierwszej połowy lat 50-tych nieruchomość należała do Karola Fryderyka Michel - zobacz poniżej rodzina Michel.

W piśmie Magistratu do Michela, z października 1853 r., czytamy:

Przychylnie do zaniesionego podania z daty m. października r. b. Magistrat udziela Panu Karolowi Friedrichowi Michel pozwolenie do wzniesienia na podwórzu w posesesyi jego przy ulicy Piotrkowskiej pod n 100 oficyny drewnianej, długiej łokci 12, szerokiej łokci 12, wysokiej łokci 4, oraz szopy długiej łokci 16, szerokiej łokci 8.

W latach 60-tych Karol Fryderyk Michel był również właścicielem sąsiedniej nieruchomości, przy Piotrkowskiej 78.

Na początku lat 80-tych Michel wykupił grunt działki Piotrkowskiej 80.

1881-1882 - "O wykupie czynszów przez Fryderyka Michla z gruntu nr 100/516 w mieście Łodzi". [zobacz]

Po wykupieniu gruntu nieruchomość przeszła w ręce W. Bromberga.

W 1882 r. Bromberg wystawił kamienicę frontową, według projektu Edwarda Creutzburga z 1881 r.

Pod koniec lat 80-tych XIX w. posesja przeszła w ręce kupca i fabrykanta, Judela Lewina Bary.

W latach 90-tych XIX w. rozwijające się przedsiębiorstwo Barego, później spółka akcyjna, kupiło i rozbudowało obiekty przemysłowe przy ulicy Karola 19 (dz. Żwirki 19), wystawione przez Wilhelma Kerna, użytkowane później przez firmę "Landau i Weile".

W czerwcu 1902 r. ogłoszono upadłość kupca Judela Lewina Bary (został aresztowany i osadzony w więzieniu dla dłużników), ale fabrykę przy Karola 19, należącą do Towarzystwa Akcyjnego Wyrobów Bawełnianych J. L. Bary w Łodzi, wyłączono z postępowania (MA). Prasa informowała o wcześniejszych, wątpliwych praktykach Pana Judela (MA). Niespełna dwa miesiące po bankructwie pryncypała, w grudniu 1902 r., fabryka ... spłonęła (MA). Wielkiego smutku chyba nie było, bo ubezpieczenie (w 5 towarzystwach) opiewało na okrągłą sumkę miliona rubli.

Zabudowania fabryczne na Karola 19, w części spalone, kupił w 1903 r. Karol Rajmund Eisert.

Nieruchomość przy Piotrkowskiej 80, wystawioną na publiczną licytację, kupił w 1905 r. Jakub Szmulowicz.

Fabrykant dokupił kilka sąsiednich nieruchomości, w tym tylną, fabryczną część posesji Hugo Wulffsohna i tym samym stał się właścicielem dużego terenu, sięgającego ulicy Mikołajewskiej (dz. Sienkiewicza 25-27). Fabryka Szmulowicza, wytwarzająca damskie tkaniny wełniane, zatrudniała przed I wojną prawie 400 robotników.

W latach 20-tych okresu międzywojennego fabryka Szmulowicza funkcjonowała nadal. Produkowano tkaniny wełniane na potrzeby wojska i wykonywano usługi farbowania i wykończania materiałów.

Kryzys końca lat 20-tych odbił się bardzo niekorzystnie na kondycji przedsiębiorstwa, które ostatecznie zamknięto w grudniu 1934 r.

W latach 20-tych okresu międzywojennego mieścił się pod tym adresem skład firmy Samuela Boraksa. Tkalnia mechaniczna Boraksa funkcjonowała w dzierżawionych pomieszczeniach przy ulicy Cegielnianej 68 (dz. Jaracza 40).

Pierwsze zabudowania fabryczne przy Cegielnianej 68 powstały w 1889 r. Wystawił je Beniamin Goldblum, który przez następne dwadzieścia lat prowadził tam własne przedsiębiorstwo, oraz rozbudowywał obiekty przemysłowe i dzierżawił je innym podmiotom. Podobnie działo się w okresie międzywojennym, kiedy przy Cegielnianej 68 (po 1931 r. Cegielnianej 40) funkcjonowało kilkanaście mniejszych przedsiębiorstw.

MA (materiały archiwalne) - zobacz

Archiwalne dokumenty budowlane:

1888 – „O budowie przez Judela Lewina Bari murowanej, dwupiętrowej oficyny i nadbudowie piętra nad istniejącą parterową oficuna pod numerem 516 w mieście Łodzi”.[zobacz]

1894 – „O budowie przez Judela Bari murowanej, dwupiętrowej oficyny z przeznaczeniem na skład towarów i parterowej stajni z poddaszem pod numerem 80/516 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”.[zobacz]

1910–„Projekt budowy murowanej, parterowej tkalni z piwnicami przeznaczonymi na magazyny na nieruchomości właściciela Jakuba Szmulowicza pod numerami 515 i 516/80 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”.[zobacz]

1912 – „Projekt przebudowy piętrowej, murowanej oficyny i nadbudowy nad nią trzech pięter na nieruchomości Jakuba Szmulowicza pod numerem 80/515, 516 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”.[zobacz]

Ogłoszenia prasowe:

• I. L. Bary Tow. Akc. Wyrobów Bawełnianych Skład fabryczny
• Beniamin Goldmann Tkalnia wyrobów wełnianych i półjedwabnych
• Bernard Scherer Fabryka wyrobów kamgarnowych
• Max Schröter Fabryka kamgarnów i kortów
• Baruch i S-ka Fabryka pluszu
• B. Warszawski i A. Ingster Fabryka towarów wełnianych i półwełnianych
• Kahan i Spigiel Skład sukna i kortów
• Izba Handlowa Bankowo-Przemysłowa Polskich Kupców i Przemysłowców
• „Alliance” Dom ekspedycyjno-handlowy
• Jakób Szmulowicz Fabryka wyrobów wełnianych
• Samuel Zylbersztrom Skład towarów fabryki Karola Eiserta
• Bruno Buchholtz i S-ka Dom agenturowo-komisowy
• „Freie Presse” Wydawnictwo
• Samuel Boraks Skład fabryczny
• Ryszard Raschig Fabryka wyrobów wełnianych
• J. Zynger i S-ka Fabryka chustek i materiałów wełnianych

rodzina Michel

Zobacz przedstawicieli rodziny Michel na Piotrkowska Tree.

Karol Fryderyk Michel, syn Karola Fryderyka (ur. ok. 1795, zm. 1867 akt 74) i Joanny Racheli Kiessling, urodził się ok. 1820 r. w Ebersbach, w Saksonii. W 1847 r. (akt 61) poślubił Wilhelminę Kammerer. Z tego związku przyszła na świat Amalia Berta (ur. 1859 akt 232, zm. 1930 akt 36), która w 1877 r. (akt 125) poślubiła Gottfrieda Steigerta. Po śmierci Wilhelminy (zmarła w 1867 r.) Karol Fryderyk poślubił, w 1871 r., Henriettę Mantey, wdowę po Ignacym Effenberger.

Rodzeństwo Karola Fryderyka jr.:

• Krystian Fryderyk August (ur. ok. 1817 w Saksonii), poślubił w 1839 r. (akt 92) Wilhelminę Dorotę Reinke,
• Joanna Rachela (ur. ok. 1824 w Saksonii, zm. 1863), poślubiła w 1845 r. (akt 8) Karola Rakete,
• Joanna Krystyna (ur. ok. 1827 w Saksonii), poślubiła w 1847 r. (akt 38) Traugotta Ernesta Halang,
• Krystyna Henrietta (ur. ok. 1829 w Saksonii), poślubiła w 1850 (akt 94) Fryderyka Wilhelma Triebe.

Wigury

Piłsudskiego

Roosevelta

Nawrot

Tuwima

Moniuszki

Traugutta

Narutowicza

Jaracza

Rewolucji 1905

Brzeźna

pl. Wolności

Radwańska

pl. Wolności

Żwirki

Mickiewicza

Zamenhofa

Andrzeja

6 Sierpnia

Zielona

Więckowskiego

Próchnika

piotrkowska-nr.pl

© Wszystkie prawa zastrzeżone