ulica Piotrkowska 147
ulica Piotrkowska 147 nr hip. 736
do 1850 r. nr 166
W pierwszej połowie lat 30-tych XIX w. nieruchomość nr 166 przy ulicy Piotrkowskiej (dz. Piotrkowska 147) należała do Antoniego Petzold.
W tym czasie do przedstawicieli rodziny Petzold należały również dwie sąsiednie działki, przy obecnej Piotrkowskiej 145 (Józef Petzold) i Piotrkowskiej 143 (Karol Petzold).
W drugiej połowie lat 30-tych Petzold sprzedał nieruchomość małżeństwu Krystiany i Karola Gottlieba Richter.
W drewnianym domu Richtera mieszkała rodzina Franciszka Kindermanna. Pod tym adresem, w 1837 r., przyszedł na świat Franciszek Kindermann junior.
Kontraktem urzędowym z maja 1845 r. małżonkowie Richter sprzedali nieruchomość Bernardowi Lahmert.
Stosownie do protokołu spisanego w łódzkim Magistracie, w listopadzie 1860 r., Lahmert sprzedał nieruchomość Janowi Folkmann.
Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie dom drewniany mieszkalny pod gontami.
Pod koniec lat 80-tych właścicielem posesji był Jan Bernhardt, a w pierwszej połowie lat 90-tych nieruchomość była w rękach braci Kronman.
W 1897 r. wzniesiono trzypiętrową kamienicę dla małżeństwa Emmy (z domu Bennich, córki Karola Bennicha, ślub 1888 akt 150) i Roberta Schweikerta. Autorem projektu był Piotr Brukalski.
Począwszy od lat 90-tych XIX w., do zakończenia II wojny światowej, nieruchomość przy Piotrkowskiej 147 pozostawała w rękach rodziny Schweikert.
Archiwalne dokumenty budowlane:
1896 – „O budowie przez Roberta Schweikerta trzypiętrowego, murowanego domu z mansardą, trzypiętrowej oficyny i posobnego łącznika (szyi) i piętrowego budynku gospodarczego pod numerem 147/556 przy ulicy Piotrkowskiej w mieście Łodzi”. [zobacz]
Ogłoszenia prasowe:
- Reinhold Horn Księgarnia
- Tow. Akc. Wyrobów Wełnianych F. Wilhelma Schweikerta Główny skład fabryczny
- „Dak” Dom agenturowo-komisowy
Rodzina Schweikert
Jan Schweikert, gwoździarz, osiedlił się na początku XIX w. w Starowej Górze k. Rzgowa. Ze małżeństwa Jana i Agaty z d. Hengstler urodził się ok. 1819 r., w Starowej Górze, Jan junior. Przynajmniej od drugiej połowy lat 20-tych rodzina Jana mieszkała w Pabianicach, gdzie w 1837 r. (akt 15) przyszedł na świat Fryderyk Wilhelm.
W 1859 r. Fryderyk Wilhelm poślubił w Pabianicach Amalię Hampel (akt 71) . W Pabianicach urodzili się dwaj synowie Fryderyka i Amalii - Ludwik (ur. 1863 akt 130) i Robert Teodor (ur. 1865 akt 278).
Na początku drugiej połowy lat 60-tych rodzina Fryderyka Wilhelma przeniosła się do Łodzi, gdzie w 1867 r. urodził się Oskar (akt 873).
Prawdopodobnie w latach 70-tych F. W. Schweikert wszedł w posiadanie nieruchomości o nr hip. 1285 przy ulicy Głównej (później Główna 18). Na posesji w kształcie litery „L”, dochodzącej do ulicy Dzikiej 93 (dz. Sienkiewicza), stanęły murowane zabudowania fabryczne. W 1893 r. przy ręcznych warsztatach na Głównej 1285 pracowało 100 robotników.
Dokument archiwalny:
1888-89 - "O budowie przez Fryderyka Wilhelma Schweikerta dwóch murowanych dwupiętrowych z ustępami oficyn fabrycznych pod numerami 1285 i 556a przy ulicach Głównej i Dzikiej". [zobacz]
W latach 90-tych XIX w. Schweikertowie przenieśli produkcję na Piotrkowską 56. Z biegiem lat oficyny fabryczne przy Głównej 18 zostały zamienione na obiekty mieszkalne. Zabudowa dawnej posesji F. W. Schweikerta jest jeszcze widoczna na zdjęciach z lat 60-tych XX w., wykonanych na krótko przed całkowitym zniwelowaniem tego terenu - zobacz.
Dobra kondycja finansowa firmy na początku lat 90-tych XIX w., oraz potencjał i energia dorosłych synów F. W. Schweikerta, zaowocowały nowymi inwestycjami.
Na posesji kupionej przy Piotrkowskiej 56, z istniejącymi już oficynami fabrycznymi, w 1892 r. Fryderyk Wilhelm zamontował maszynę parową. Bez mała w tym samym czasie rozpoczęto produkcję na ulicy Wólczańskiej 215, gdzie, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, stanęła również willa właściciela.
Drugie pokolenie łódzkich Schweikertów prężnie włączyło się do budowy rodzinnej fortuny. Synowie Fryderyka Wilhelma, Robert Teodor i Oskar, kontynuowali dzieło ojca, zaś trzeci syn, Ludwik poszedł własną drogą. Działania Ludwika Schweikerta, absolwenta wydziału chemii na politechnice w Zurychu, dotyczyły zarówno przemysłu włókienniczego, jak i chemicznego. W spółce z Emilem Eisertem kupił zakłady pasmanteryjne Rudolfa Kellera przy ulicy Długiej 47. Druga spółka, z Robertem Resigerem (absolwentem tej samej uczelni), później z Emanuelem Fröhlichem, dała początek dużemu przedsiębiorstwu chemicznemu w Pabianicach i dzisiejszym zakładom POLFA.
Warto w tym miejscu wspomnieć o fabryce Augusta Hüffera przy ulicy Pustej 10 (dz. Wigury 10). Pod koniec pierwszej dekady XX w. obiekty fabryczne Hüffera przeszły w ręce Oskara Schweikerta. Trudno powiedzieć, czy była to próba samodzielnego działania Oskara, czy powiększanie możliwości produkcyjnych rodzinnej firmy.
W okresie międzywojennym, po pokonaniu dużych problemów związanych ze stratami wyniesionymi z I wojny, przedsiębiorstwo na Wólczańskiej wróciło do dobrej kondycji. Na dokupionych parcelach (dz. Wólczańska 223) rozszerzono asortyment produkcji o wyroby gumowe (kalosze, śniegowce, tenisówki). Rozbudowane zakłady Schweikertów zajęły duży obszar, rozciągający się pomiędzy obecnymi ulicami Wólczańską i al. Politechniki. Wymieniony teren nie zawierał działek pod obecnym adresem Wólczańskiej 219/221, gdzie od 1900 r. funkcjonowała nowoczesna fabryka Pawła Desurmonta.
Jeszcze lepiej, bo z małymi stratami po I wojnie, ruszyło w lata 20-te XX w. przedsiębiorstwo pasmanteryjne na Długiej/Gdańskiej, wraz z zakładami „Tasiemka” w Zduńskiej Woli. W tym czasie firma „Emil Eisert i Bracia Schweikert” była reprezentowana przez trzecie pokolenie łódzkich Schweikertów, synów Ludwika i Toni Kreske (ślub 1887 akt 78) , braci Jerzego (ur. 1891 akt 423), Ludwika Wilhelma (ur. 1896 akt 263) i Kurta (ur. 1888).
Osobny rozdział stanowią obiekty mieszkalne wzniesione przez członków rodziny Schweikertów.
Pochód rozpoczyna, chyba najskromniejsza, willa seniora, Fryderyka Wilhelma, zbudowana w 1893 r. na Wólczańskiej 215.
Kilka lat później powstała kamienica przy Piotrkowskiej 147 dla Roberta i Emmy.
W 1903 r. Oskar kupił willę na Wólczańskiej 211/213, zbudowaną ok. 1893 r. przez Dankmara Eichlera, który w głębi posesji prowadził fabrykę ekstraktu drzewnego i farb.
Przed wybuchem I wojny światowej, w okresie największego rozkwitu przedsiębiorstwa Schweikertów, powstała okazała kamienica przy Piotrkowskiej 56. W tym samym czasie Robert i Emma kupili niewykończony pałac przy Piotrkowskiej 262/264, wystawiony przez Rudolfa Kellera.
Pozostaje jeszcze willa na ulicy Bednarskiej (dz. Bednarska 42), zbudowana pod koniec XIX w., należąca do Roberta i Ludwika.
1929-39 - "Podział nieruchomości położonej między ulicami Browarną, Bednarską i N-Pabianicką stanowiącej własność Ludwika i Roberta Schweikertów". [zobacz]
Wigury
Piłsudskiego
Roosevelta
Nawrot
Tuwima
Moniuszki
Traugutta
Narutowicza
Jaracza
Rewolucji 1905
Brzeźna
pl. Wolności
Radwańska
pl. Wolności
Żwirki
Mickiewicza
Zamenhofa
Andrzeja
6 Sierpnia
Zielona
Więckowskiego
Próchnika
piotrkowska-nr.pl
© Wszystkie prawa zastrzeżone